19 mei / 1 juni --- Cambodja / Thailand --- The End

Eigenlijk sla ik dit gedeelte het allerliefste over, maar ik hou er niet van om alleen maar mooi weer te spelenwant ja, ik was in Azie en ja ik mocht niet zeuren maar echt niet dat het alleen maar rozengeur en maneschijn is geweest. Mn laatste 2 weken waren echt niet leuk. Ik wilde naar huis want alles zat tegen, iets met negatieve spiraal. Ik wist ook dat ik naar huis ging, dat heeft vast meegewerkt. Als dit midden in mijn trip was gebeurd had het niet zo'n big deal geweest .Nu had ik vooral moeite met het loslaten van het idee dat mn laatste 2 weken leip moesten zijn, en dat waren ze niet. Verre van zelfs. Ik was ook een beetje bang dat ik er in zou blijven hangen tot Nederland, waar het echt niet beter zou worden want ik zou bij thuiskomst niet meer op mezelf in Amsterdam wonen en weer keihard mn best moeten doen om een baan te vinden na 3 maanden freedom. Daarnaast voelde ik me zó ontzettend goed tijdens mijn reis en dat gevoel wilde ik terug. Ik had al 2.5 maand erop zitten en zo veel mooie dingen gezien, leuke mensen ontmoet en alles was top verlopen, maar relativeren was moeilijk en ik was vooral heel erg klaar met mezelf. De enige keer dat ik écht alleen was, en ziek.. 

19 mei --- waar de ellende is gestart. 

ik had vanaf het begin van viet al gestressed hoe ik mn laatste weken van mn reis door ging brengen. Ik wilde van alles, Myanmar, Taiwan, China, Maleisie, Thailand, Laos, maar heel veel kostte te veel geld en ik had net te weinig tijd om nog ver van bkk vandaan te gaan. Cambodja was daarom de beste optie, dacht ik op dat moment. Mn vlucht ging om half 9. Om half 8 werd ik wakker gemaakt door Ann: WTF doe jij nog in je bed. fuck, verslapen... en nite zo'n beetje ook.Ann voelde zich schuldig, ze vond dat ez ook haar wekker had moeten zetten. Schatje. In t begin moest ik lachen, lekkre typisch, was te gewend geraakt aan het vliegen dat ik er niet meer mee bezig was. Ja vlucht gemist, kut. Toch maar snel klaargemaakt en op naar het vliegveld.Als ik nou nog vet had gezopen had ik t geaccepteerd. Dit was echt dom. Dikke knuffel aan Ann en de bus in. Aangekomen op het vliegveld kon ik nog een ticket fixen. snel boarden en op het volgende vliegtuig naar ho chi. Ik was bewust vanaf bali nar ho chi gegaan omdat ik dacht dat ik vanaf hanoi naar laos zou gaan. Ik had er weer een lekker zootje van gemaakt. In ho chi weer met de local bus naar t city center. Boekingskantoortje in en de bus gefixed naar cambodja. 6 uur zou het zijn naar Pnomh Penh de hoofdstad. Busreis was wel oke, bij de grens duurde het lang; verkrijgen van je visum. Ik was wel flink klaar met zitten en niets doen. Toen wist ik nog niet dat ik de meeste kilometers in de kortste tijd van mn reis ging maken.. savonds aangekomen. Tuk tuk kunnen delen met een gast uit nieuw zeeland uit de bus (tuk tuks waren hier weer anders; scooters met wagens) en naar het goedkoopste hostel van mn trip, 2.5 euro voor n nacht. moest wel gaan bezuinigen na die gemiste vlucht. Pnomh penh (heb het nog steeds moeilijk met dit uit spreken) voelde raar. Alles voelde raar. En het hostel was raar. Wat verwacht je dan voor die paar euro. geen airco, shit. Alleen een ventilatortje boven mn hoofd. En het bed had een kuil. En geen stopcontact bij mn bed. Dus geen telefoon bij mn hoofd, en er waren geen leuke mensen. Jup de autist kwam weer naar boven; een nieuw land, nieuwe mensen, weg uit mn comfortzone. Altijd effe wennen. Dan maar Pizza eten. Ook hier was het allemaal raar. Blanke mannen met veel te jonge cambodjaanse meisjes, of jochies. En ze betalen hier met Dollars en met Riel. Dan maar slapen. Misschien wordt t morgen beter.

20 mei --- Nee, het werd niet beter.

Waar ik zo goed in was geworden: mezelf door de dag heen slepen. Ik weet nog goed dat ik ooit heb geroepen tegen Iloon voordat ik in Azie was geweest; Ik zou nooit met mezelf kunnen reizen. Ik kan me niet voorstellen dat ik mezelf elke dag kan vermaken en mn bed uit kan slepen met al die vrije tijd. Nou dat kan ik dus mooi wel he, en hoe! Ik heb echt geen dag stilgezeten (ok behalve in bali maar daar was ik snachts actief) en heb mn dagen super goed benut. Een hele dag niets doen, dat kan ik niet. Daar werd ik onrustig van. Ik was elke x bang dat ik ergens te lang bleef hangen en dat ik ergens tijd tekort zou gaan komen, ik wilde overal het meeste uithalen (terwijl ik heel slecht ben in plannen/voorbereiden, gek he) De animalplanet gast had me een 'greedy' traveler genoemt; hebzuchtig. hebberig. gretig. Ja, dat ben ik wel. Ik wil altijd meer, en altijd beter. En dat is de reden dat cambodja zo tegen viel. Ik moest perse nog in 2 weken een extra land zien, terwijl ik achteraf beter mn rust had kunnen pakken en mn tijd had kunnen nemen. Alles viel tegen, ik had genoeg gedaan. Genoeg gezien. Vanaf Bali had ik geen nacht meer in hetzelfde bed gelegen. Of wel in hetzelfde hostel maar verhuisd van kamer omdat ik altijd maar 1 nacht boekte en tijdens t bijboeken mn bed alweer bezet was. Gelukkig had ik wel voor mezelf kunnen bedenken dat hte nog even tijd was voor chillen; maar eerst nog alles uit cambodja proberen te halen...... 

Een bus geboekt naar Kratie, voor de Irrawaddy dolfijn in de Mekong voor de volgende ochtend. Kon ik de volgende dag naar Siem Reap en de dag daarna naar Koh Rong om te chillen. nog effe doorzetten! scootertje gehuurd (na 100 waarschuwingen dat t gevaarlijk is, werd er moe van. jongens ik weeet hoe ik dat ding moet besturen) en het bizarre verkeer van pnomh penh in, op naar de killingfields. Er was ook een gevangenis waar de lugubere geschiedenis van cambodja werd verteld in woord en beeld. die had ik al bewust overgeslagen, ik had geleerd van Saigon; met mn vermoeide kop een warmuseum in. 1e indruk cambodja; Droog. Heet. Druk. Arm. Raar. Na n half uurtje touren aangekomen. Een knappe audorondleiding in het Nederlands. The Killingfields waren indrukwekkend. En bizar. Wat dat land is overkomen, nog niet zo heel lang geleden, ik snap wel dat mensen in Cambodja niet altijd aardig zijn... 1/3e van de bevolking uitgemoord. Mensen die slim waren of die er slim uitzagen werden in massagraven gepleurd samen met de hele familie. Nu is 40% van de bevolking onder de 16 en ze hebben maar een populatie van 14 miljoen mensen. Diep onder de indruk terug getoured en nog evne door de stad gereden. Een shoppingmall ingegaan en daar een beetje rondgelopen. Nog met een maleisische mevrouw gepraat die me eruit vond zien als een prinses. Ik had wel geleerd om mensen te filteren; wannere zijn ze oprecht, wanneer niet. Ik was best aardig tegen iedereen, niet meer zo wantrouwend. Dat is namelijk best vermoeiend. Dus ik had n gezellig gesprek mte r gevoerd, tot dat ze me mee wilde nemen naa rn huis van n vriendin. Toen ik dat afwees werd ze een beetje boos. Vet raar. Daarna in de bios waren een paar bekende acteurs handtekeningen aan het uitdelen. Een grote gekte van gillende meisjes. De mensen in de mall zagen er allemaal best hip en ontwikkeld uit. De straten gaven een heel ander beeld weer. Daarna terug naar t hostel om te chillen. effe vergeten dat dat niet kon, allen een vies restaurantje beneden en een bloed hete kamer. En een kutbed. toen maar in mn bed gaan chillen. Het weer werd slechter, en ik begon me slechter te voelen. Proberen te slapen; werd mn tas op mn bed gegooid; het regende zo hard dta de kamer onder water begon te staan. Toen ik wakker werd was ik echt een beetje wappie, misschien was hte verstandiger om meteen naar Siem Reap te gaan ipv Kratie, dat was wel erg uit de route en ik wilde eigenlijk vanaf nu gewoon niets meer doen. Dus ik ga de zeiknatte trap af; laatste tree keihard op mn bek. Fijn. Dikke brandwond op mn arm, maar ik was ok. Busticket veranderd en ellendig in mn bed gelegen; ik voelde me niet goed.. 

21 mei --- Siem Reap

Weer een bus in.. voor 6 uur. 's ochtend vroeg. Ik was een sukkel, ik had vanaf Hanoi niet meer een knappe nacht in een normaal bed gemaakt, ga ik weer vroeg een bus in. Ik voelde me nog steeds niet goed. Best koortsig en mn hoofd voelde aan als een spons. De bus in. Met alleen maar locals die naast me aan het kotsen waren. Einde vd dag middag aangekomen in siem reap. Gedumpt ver buiten de stad. In een bagger zooi. Nog 7 kilometer naar t centrum. Tuk tuk was duurder dan de busrit. Jeeeezus. kom ik aan; een dik partyhostel met mega harde muziek en een hele grote dorm met alleen maar schreeuwende nieuw zeelanders. Fuck. dit kan ik nu echt even niet gebruiken. Maar ik snap nu wel waarom iedereen 6 dagen in Siem Reap zit. Op zoek naar een apotheek om een thermometer te scoren. Ik moest gewoon zeker weten dat ik meezlf ziek had gepraat ipv dat ik ziek was. Wat gegeten en weer mn bed in. Proberen te slapen maar t was onmogelijk. Constant licht aan licht uit schreeuwende en irritante mensen. Thermo gaf aan geen koorts. Dus ik dacht; ok. Dan mag ik me niet meer aanstellen. 

22 mei --- Angkor shit. 

Ja ik was in Siem Reap, dus ik moest naar Angkor Wat. Tempel ruines. UNESCO dingetje, dé bezienswaardigheid van Cambodja. Toen ik r was bedacht ik me dat het allemaal wel op ayuttaya in thailand zou lijken, maarrrrr het zou vast anders zijn anders heeft niemand t erover. les 1; nooit de menigte achterna lopen. toch gedaan. Nu was ik er toch. Wat aspirines erin, bus voor die nacht naar Sihanoukville geboekt en een private tuk tuk om me door het tempelcomplex van angkor wat te rijden. Oppervlakte van 126 hectare. Hij vroeg; wat wil je zien. Joooh doe maar gewoon de bekendste. ik geloof t allemaal wel. Vond t verschrikkelijk in n tuk tuk. Ik wilde t gewoon fietsen maar ik voelde me nog steeds slecht. De tempels waren best mooi hoor, maar het was heet. En ik kon me niet focussen. En ik wilde gewoon chillen. gelukkig was mn tuk tuk driver een poeppie. die lag elke x lekker in zn hangmatje achterin te slapen als ik een tempeltje met 10000 anderen aan het bekijken was. Hij had me einde vd middag weer veilig afgezet. Alleen had ik geen kamer meer, en de enige ruimte waar ik kon chillen was het zwembad. met vet harde muziek en zuipende mensen. Mn hoofd kon dat echt niet aan ,maar ik had no choice. Mn tijd uitzitten tot savonds. Ik had het overleefd. Toen de nachtbus in naar Sihanoukville via pnomh penh. 13 uur... Enige tourist. Het was een sleeperbus. IN vietnam lag je met 3 op een rij, hier met 4 met alleen een stangetje tussen je buurman en jezelf. en ik kon inet eens rechtop zitten, lag met mn neus tegen t plafond. gelukkig was cambodja plat, en heb ik best oke geslapen. 

23 mei --- Koh wrong. 

Sihanoukville, half 6 sochtends. Keiharde regen. Gedumpt bij n boekingskantoortje. Boot ging pas om 9 uur. Uiteindelijk door n tuk tuk bij n restaurant gedumpt. Wat koffie geknald, ontbijtje erin en de boot op. Had een duits meisje ontmoet. Fijn om weer even te praten, had namelijk nog geen sociaal contact gemaakt sinds ik in cambodja was #loner. We werden naar n andere pier gebracht want t water was te laag. Ik had mezelf aangepraat dat ik me beter voelde. Koh Rong in het vooruitzicht, dit scheen het paradijs te zijn. Het kon niet anders dan dat hte vanaf nu beter zou worden!! Helaas zaten mn oren dicht.. Het duitse meisje zei nog; je neemt best wel een risico naar een eiland zonder wifi en een beetje ziek. Toen dacht ik wel even; ja inderdaad. Whatever, de zon wasop me aan het wachten!! 

Die boot was bizar. we moesten reddingsvesten aan en de politie ging met mensen op de foto. wattt was dit. gelukkig had ik de speedboat. aangekomen op koh rong regende hte. Ik had nog geen acco maar er was maar 1 echt strandje bij de pier waar hostels waren. Ik had zin in party, en zon. en strand. dacht ik. Aangekomen in het hostel bleek net de fullmoonparty te zijn geweest. het personeel (waren foreigners) zaten nog te zuipen en aan de wiet. Ik had 5 minuten wifi, dus had er vertrouwen in. Toen ik mn hokkie in mocht, stortte ik volledig in. Het waren planken met kieren, een fan die half aan t plafond hing en ik was meteen gebeten door een bedbug. Shit man ik voel me kut. Thermometer gepakt en deze keer goed gemeten (wat bleek; ik was te ongeduldig, in siem reap 20 seconde gemeten maar het moest een minuut) dikke koorts. bijna 39 graden. Wat moet ik doeeen. ik hoefde hier mara 2 nachten vol te houden, daarna had ik voor 3 nachtne een party hostel geboekt op koh samloem waar ook geen wifi was. ik wilde gewoon zon en zuipen en nog even leip doen want mn reis was veel te serieus! toch maar even een dokter opgezocht. ze hadden gezegd dat er een westerse was. die wilde ik hebben. eerst naar n apotheek waar het cambodjaanse vrouwtje zei dat ik keelonsteking had en dat ik aan de antibiotica moest. Serieus, ik kom hier om te drinken e nmensen doen niets anders dan dat. Toen naar de echte dokter. dit was een vogel. die zei hetzelfde; fikse keelonsteking. Antibiotica rammen en paracetamol. Ik durfde het niet in te nemen zonder dat ik wist wat t was. gevraagd waar er wifi op het eiland was om te checken. ik moest naar n bepaald strand, waar de fullmoonparty was geweest. de weg ernaar toe was bizar. Heel veel hutjes waar mensen in leefden, heel veel teringzooi. Wat een bizar eiland. Had gelezen dat de local culture hier nog aanwezig was maar het was overduidelijk dat het toerisme de locals had verpest. aangekomen bij het barretje; stonede mensen en geen wifi. Toen maar het enige hostel met airco geboekt en de oude verlaten; mensen waren echt niet aardig en behulpzaam. kom ik aan in die kamer; zuipende australiers. oh yes. achter elkaar aan aan t rennen met een teaser, een paar half zieke mensen in bed (Koh rong staat bekend om voedselvergiftiging) en een stelltje waarvan ik niet wilde weten wat ze aan het doen waren. Ik had bes.oten om de bood terug te pakken. Het boeide me allemaal niet meer. Ik voel me kut, ik wil wifi en gewoon effe chillen. Heb hier niets te zoeken. Bootje geboekt van 4 uur. tot die tijd gelunched en toegekeken hoe de toeristen de local kindjes aan t vermaken waren, bier aan het voeren waren en geld gaven als ze erom vroegen. wat een kut eiland. op de boot terug een nederlandse jongen ontmoet. wat fiiijn was dat zeg. hij had me op sleeptouw genomen naar zn hotel die hij had geboekt. Had ik eindelijk en private room voor mezelf en kon ik me ergens anders op focusssen ipv mn eigen gedachtes dat mn laatste 2 weken verpest waren. even wat gegeten en terug naar mn luche hotel kamer, er had zo iemand vermoord kunnen zijn. Maar he, ik had iig rust. Voor mn deur zat een security meneer en mn deur had 3 sloten (sliep beneden) in mn kamer zat een kakkerlak en een salamander die ik er zelf uit gebonjoured had samen met de jongen die er werkte. ze waren best lief. mn keel werd kutter maar ik voelde me mentaal wel beter. had weer lekker wifi en ik kon normaal slapen en was weer in de bewoonde wereld 

24 mei --- rain

Knuffel van de nederlandse boy, fijn dat er iemand was die me een beetje in de gaten hield, en maar rustig aan ontbeten. Het regende de he-le dag heel hard, non stop Ander hotel geboekt aan t strand in de hoop dat t beter zou worden. Door een bizarre storm met de tuk tuk. Aangekomen bij mn hutje was ik blij. er was airco, het zag er mooi uit en ik had een TV met internationale zenders. De mensen waren re lief en ik was begonnen aan mn antibiotica. Dit had ik even nodig. Lekker tv gekeken, beetje op het strand gehangen als het droog was en geskyped. Op t strand nog mn benen laten epileren met een touwtje door n cambodjaans mevrouwtje die me ook een pedicure gaf, moooie groene nagellak. Ze was blij met me want door t weer had ze weinig customers. Ik moest r veel te veel betalen maar ik vond r zielig. Kreeg aan het einde een hele dikke knuffel. Die mensen daar hebben het volgens mij echt niet makkelijk. Bus geboekt naar Bangkok voor de volgende dag en toen een soort van gedwongen naar een upgrade door de eigenaar; ik mocht niet in een hutje zitten (het was een behoorlijk mooi hutje) je moet naar het hotel; een suite ter waarde van 150 euro per nacht. uuuh ok. Mega luxe hotel met een mooi zwembad en een meeega bed. Het regende nog steeds dus had er voorderest niet zo veel aan. In t restaurant wat gegeten (die was half dicht door de storm) Pompoensoep en een brownie. Mensen waren lief. Fijn. Hoorde dat er de komende 2 dagen geen boot van en naar de eilanden zou gaan door het weer. Had ik dus mooi ff vastgezeten daar als ik er was gebleven. Die avond lekker gedouched en mn tas helemaal opnieuw ingepakt. EN mn geliefde sandalen maar eens weggegooid. Ik had ze vanaf 1e dag vietnam al meegesleept. De zool was doormidden en ik dacht ik maak ze weer in NL maar ze waren veel te zwaar en er was geen redden meer aan. Trots op mezelf.  

25 mei --- Thailaaaaand 

Heeel lekker geslapen en na n goed ontbijt in t luxe hotel de bus in naar Bangkok Eerst een paar uur naar de grens, dan nog 6 uur naar bangkok. Dit zou mn laatste zijn. Besloten om na 6 mislukte dagen in Cambodja linds en room te verassen op de airport. Ik wilde Cambodja gewoon vergeten. Mn keel werd wel beter en mn koorts was aan het zakken! In de bus allle ruimte dus kon lekker op 2 stoelen. Bij de grens was t een makkie, ze hadden wel een health post en had gelezen dat ze soms steekproeven doen bij mensen door temperatuur op te meten. Als ze dat bij mij hadden gedaan had ik dat land echt niet in gemogen. Ik was samen met n engels meisje die ook keelontsteking had, aan de antibiotica (eerst een allergische reactie..), die koh rong ook stom vond en ook onderweg naar thailand was om n vriendin op te pikken van de airport. Vanaf de grens nog 6 uur opgepropt in 2 verschillende minivans (want ja de aziaten mogen de beste plekken) naar Bangkok maar het was gezellig met bobbie. Helemaal enthousiast bij een stop bij de 7eleven. Volgas aan de tostis en seaweed chips. Waar een mens wel inet gelukkig van kan worden, haha. Dat moment dat dat belletje af gingn toen ik binnen kwam, dat was legendarisch (Alleen mensen die in thailand zijn geweest snapppen dit.) We hebben te veel gepraat, was niet goed voor ons. Maar ik voelde me weer ok! in bangkok voelde ik me thuis. ik kende de stad. Noooit verwacht dat ik binnen een jaar terug zou zijn! Toen ik er van de zomer was, was het een cultuurshock voor me. Nu vond ik het westers vergeleken met wat ik had gezien. Normale wegen, georganiseerd verkeer en mensen zijn gewend aan toeristen. Door de taxichauff afgezet bij mn superfijne hostel. Ik vroeg 2 verkeerde vragen aan m: of ie wel eens in cambodja is geweest. Nee, want cambodja en thailand zijn in oorlog met elkaar. Er wordt bij de grens nog steeds gevochten. En 2: of ie een vrouw en kinderen heeft. Nee die heeft ie niet, hij is verlaten en woont bij zn ouders. Oh... oeps. Sorry. Hij belde mn hostel op om te vertellen dat ik er aan kwam en hij gaf me een tip voor het beste pad thai restaurant in town met een briefje in het thais wat ik moest eten. Wat een moppie. *ook al werd ik weer dik opgelicht... wat is dat toch elke keer. Mn hostel was vet hip, en ik had weer mn eigen hokkie. Lekker slapen 

26 mei --- ok.. 

Jaaa linds en room zouden vandaag aankomen om 4 weken te feesten in Thailand. Ik had niet gezegd dat ik al in Bangkok was. We hadden afgesproken dat we elkaar zouden zien maar daar bleef t ook wel een beetje bij. Ik had r vluchtnummer dus kon r goed in de gaten houden. Na een ontbijtje door de stad gelopen en de metro gepakt naar Lumphini park en daarna door naar de airport. alles was een makkie. Bij de airport uiteindelijk bij de verkeerde arrivalhal gestaan... kan er veel over zeggen maar t was gewoon dom. Die meiden waren natuurlijk allangal weg. Dit was kut. Snel terug naar de stad en achterop een scooter gesprongen naar hun hostel.  De mevrouw van de bali deed nog een beetje moeilijk maar uiteindelijk mocht ik naar hun kamer. was het alsnog een surprise :) Dikkkkke knuffel en vet janken, eindelijk weer lieve mensen om me heen en ik was teleurgesteld in mezelf dat ik zo dom was geweest. Had er zo naar uitgekeken. Lekker bij die meiden gechilled op bed in hun party hostel. Wat een helll haha het was best netjes maar het zat daar vol met mensen die net begonnen aan hun reis en al aan t bier zaten. 'moet ik mn id mee de koh san road op' Nee tuurlijk niet, je bent in Azie! Na wat teuten met mensen kreeg ik een opmerking; wow jij weet echt veel, je bent zeker al lang aan het reizen. toen voelde ik me een ervaren traveler. Room en linds de straat op gesleurd om wat te eten. was ff vergeten dat het voor hun 1e x azie was. alles vonden ze stinken en ze konden nog niet wennen aan de mensen die ze van alles wilden aansmeren, en we liepen nog wel in het meest toeristische gedeelte van heel azie! Gegeten bij een restaurantje waar ik ook met doom was geweest. Daarna wat gedronken in een barretje. Was zo raar om 'bekenden' te zien na 2.5 maand maar heel erg fijn. Ik kon weer een beetje relativeren en verhalen vertellen over hoe veel coole dingen ik eigenlijk hda gedaan tegen mensen die er nog totaal blanco in stonden. 

27 mei - chillen

Ja lekker chillen. Voelde me weer kut. Op de compu in t hostel reisverhaal bij getyped maar drukte weer eens op t verkeerde knopje, alles weg. besloten om de volgende dag nog naar Koh Samet te gaan, eiland met de meeste zonuren van thailand vlakbij bangkok. het weer in bangkok was goed dus daar zou t ook zo zijn dacht ik. ik had weer even positieve energie nodig dus toen de meiden om 2 uur ontwaakt waren uit hun coma hebben we samen gelunched, geshopt en zijn we naar mijn hostel gegaan om lekker te kletsen en fancy cheescake gegeten. Dit had ik echt even nodig. Heel veel over mn reis gepraat, hoe het was voordat ik naar Azie ging en hoe ik me nu voelde. even een assessmentlesje! Daarna kregen we een gratis thaise les, dat werd daar gegeven. Helemaal leuk! schattig om te zien dat die meiden nog totaal niet gewend waren om engels te praten. Toen zijn we uit eten gegaan bij het beste padthai restaurant die ik als tip had gekregen van mn taxichauff. er staat daar elke avond een rij. Maar terecht! Het was smullen, en leuk om die meiden meteen kennis te laten maken met de local life. Savonds nog wat gedronken in een barretje en het moment van afscheid nemen was weer daar. de girls gingen de volgende dag met de nachttrein naar chiang mai in het noorden en ik zou naar koh samet. Godver, gingen we weer. Dikke knuffel, linds r ketting gegeven en doei girls. Zie jullie over een maandje. Take care! Zo gek, het avontuur stond op hun te wachten en ik moest al bijna naar huis... 

28 mei -- islandlife poging 2

Ik wist dat koh samet niet heel leip was maar alles wat ik wilde was een zonnetje en zee, dacht ik. Accommodaties waren online duur maar had wat gelezen over backpackersgedeelte met goedkope hutjes. Door bangkok met de local bus (dit was nog best ingewikkeld want iedereen adviseert je om jezelf met een tuk tuk of een taxi te vervoeren) naar een station en met een minivan 3 uur naar een havenstadje waar de ferry ging. 45 minuten op een bootje en ik was gearriveerd. Tegen de taxichauff gezegd dat ik naar die backpackers plaats wilde. Kom ik daar aan, alleen maar Thaien. Oke misschien komen ze later.. Hutje voor 15 euro voor n nacht zonder airco en t was echt oude meuk... toch maar voor mn laatste 3 nachten geboekt. Ik heb nu zon. Strand. Hutje en zee, niet zo zeuren. Shit, wifi doet het niet. Ik was nog niet sterk genoeg om met mezelf zonder wifi tussen alleen maar thaien op een eiland te zitten. wat had ik mezelf nou weer aangedaan. Beetje in paniek, toch nog proberen te chillen. Zonsondergang gekeken, maar het lukte me niet om positief te worden. ik had constant 'wat als en waarom' gedachten. Ik had naar Koh Chang gekunt, maar daar was ik al met doom geweest en daar was t zo fijn dat ik t niet wil verpesten. Aan de andere kant sliep ik daar in een heel fijn hutje voor maar 2 euro ipv 15 voor deze troep. Waarom heb ik er voor gekozen om naar cambodja te gaan, waarom heb ik dit geboekt terwijl t er niet chill uitzag. waarom kan ik nooit normaal nadenken. Hoe maak je jezelf gek? Maar gaan slapen in de hoop dat de dag erna beter zou zijn. 

29 mei

Toen ik wakker werd, nog steeds geen wifi.. WEL laatste dag antibiotica. Scootertje gehuurd en over het eiland gecruised. Uitkijkpunt bezocht, gestalkt door een chinees, kei hard weggerend. Strandjes bekeken, veel thaise toeristen. Gerookte zalm gegeten, thaise massage genomen, bij een kerel, alles deed zeer. Werkte niet. Geëindigd op een ligstoel bij wifi. Niet echt zon, whatever. Had ook niet anders gekund, eiland van de meeste zonuren en ik heb bewolking. Ik had weer contact met de buitenwereld en had besloten om terug te gaan naar Bangkok mn laatste nacht. Zonsondergang poging 2 gedaan met een tosti van de 7eleven als avondeten en oreos als toetje. Bij mn hutje geregeld dat ik 1 nacht kon cancellen (ja sorry mn vlucht is vervroegd ik moet morgen al terug, pussy...) en savonds met een changbiertje mn boek gelezen en tijdschriften aan de zee. Beetje geschommeld en gedroomd. Het was een best fijne plek hoor waar ik zat, maar er was gewoon helemaal niemand, en aangezien ik al zo alleen was geweest was dat niet leuk. Die avond was wel fijn, ook omdat ik wist dat ik de volgende dag weer weg mocht en de wifi deed het weer. Mn tas opnieuw ingepakt, vloog er een kakkerlak in... tas weer uitgepakt, niet meer tegengekomen. Geen idee waar dat beest is gebleven, maar ik had nu tenminste wel een kakkerlak zien vliegen. Iedereen had verhalen over kakkerlak in je gezicht enzo maar ik had ze alleen nog maar zien rennen. Op mn betonplaat weer gaan slapen. 

30 mei --- backkkk to bkk again. 

De lieve meneer van de hutjes had voorgesteld dat ik op mn scooter naar de pier kon gaan, dan zou hij regelen dat het verhuurbedrijf m daar oppikt, anders moest ik weer zoveel voor een taxi betalen. Dus dat had ik gedaan! er liep maar 1 weg over koh samet en die ging alleen maar rechtdoor dus kon niet moeilijk zijn. eenmaal bij de pier begon het superhard te regenen en te waaien en ik moest die boot nog op. Dat vond ik wel spannend, ik had niet zoveel met boten. Veilig aangekomen, grote bus in, gelukkig geen minivan meer, en weer terug naar de hoofdstad. Was prima! Met de metro terug de stad in, en met de tuk tuk naar een nieuw hostel die goede reviews had. Want ja, constant terug naar een zelfde plek omdat het fijn was, was te veel comfortzone. Wat was bangkok toch makkelijk. Hostel was met een glijbaan, en vol nederlanders. en broekkies. Toch een leuk meisje uit nederland leren kennen die onbeperkt aan t reizen was. Samen met een ander nederlands meisje wat gaan drinken in een van de barretjes met live muziek waar ik al 10x was geweest in mn leven (ja ik was de ervaren BKK ganger haha) was super gezellig! Leuke laatste avond in Azie, want dat was het!! Lekker geslapen, had weer een hokkie. Altijd ok

31 mei LAST DAY 

Wauw, de laatste dag van mijn trip. Een super chill ontbijt gehad, het hostel was een beetje vintage, voelde me helemaal op mn plek. Lekker koffie gedronken in chille stoelen met de meiden die ik die avond ervoor had ontmoet. Mn tas ingepakt,  Goed voorbereid met een goed ingepakte backpack en mn daypack, en een losse tas met de spullen die ik nog nodig had en daarna zo in mn backpack kon dumpen. Uitgecheckt en op naar Buddy Lodge. Het hotel waar ik met doom de 1e nachten had geslapen in Thailand met een rooftopzwembad! Het zonnetje in bangkok schijnt altijd, dus ik kon nog lekker tannen. Dat had ik sinds indo (Dat was ook een van de weinige keren) Niet echt meer gedaan. Ik hoefde pas einde vd avond naar de airport, dus alle tijd. Ik wilde eerst in buddy slapen maar t was best wel duur, en ik wist nog van toen dat je ook gewoon entree voor t zwembad kan betalen. Toen lag hte helemaal vol. Toen we er aankwamen, want ik was met hte nederlandse meisje van de avond ervoor en weer een ander meisje, was het helemaal leeg. Het zonnetje scheen lekkkker en ik kon goed levelen met ze, dus het was nog gezellig ook. Lekker geburned  op mn laatste dag haha. Nog wat gegeten, de girls gingen voor een pedicure en ik ging nog effe zwemmen en chillen. Daarna rustig aan gedouched, afhaal pad thai bij the best restaurant in town gehaald (ja ik had expres een hostel dichtbij geboekt) en mn laatste baht opgemaakt in de 7eleven aan seaweed chips en oreos (die seaweed chips heb ik eergister pas opgemaakt. Azie feelings!) Rustig gechilled in t chille hostel, nog n nederlandse kerel ontmoet waar ik gezellig mee heb geteut. Afscheid genomen van de nederlandse girls en nog een paar nieuwe vrienden die ik had gemaakt en het was tijd om te gaan. Had echt een goed inzicht gekregen toen ik mte een engels meisje aan hte praten was. Azie was teveel mn comfortzone geworden waardoor ik niets meer kon waarderen en weer in een negatieve spiraal terecht kwam. Het was goed dta ik terug naar NL ging op dat moment. Tuurlijk is het spannend want ik moest helemaal opnieuw beignnen. Maar met dat zelfde gevoel ging ik ook lachend naar Azie met alleen een backpac ken mezelf en dat is helemaal goedgekomen, in NL heb ik een hele kledingkast vol en heel veel lieve familie en vrienden. There is always a way, Nederland wordt mn nieuwe uitdaging. Ik had zo een fijne dag gehad met heel veel fijne mensen. Ik had al mn energie weer terug, ik voelde me weer helemaal goed en die meiden waren zo leuk. Dikkke knuffel en met de tuk tuk en de airportlink naar de airportlink. echt niet dat ik nog een flashpacker ga spelen in mn laatste uurtjes azie in een taxi. Ik had buikpijn..  Ik wilde niet terug naar Nederland... waarom had ik mn laatste weken verpest aan negativiteit?? Aan de andere kant was ik heel blij dat ik Azie nog positief had afgesloten en had beseft wat voor iets bijzonders ik eigenlijk heb meegemaakt. 

Op de airport was het gekkenhuis. Ik vloog om 1 uur snachts dus ik dacht dat t lekker rustig was, nou echt niet. Had al online ingecheckt want wilde allebei de vluchten bij het raam (op de heen weg was ik daar veel te laat mee, 0x raam) Stond ik nog een uur in de rij voor normale checkin terwijl ik zo door had kunnen lopen naar de bagage drop, lekkkker hoor. Nog n taartje gegeten van mn echte laatste baht en toen vergetne dat ik ook water nodig had, altijd het zelfde liedje. Hte duurde lang, ik ging zo'n mega dubbel vligetuig in met 500 man. ik wilde gewoon weg nu. Take me home, wilde niet te lang na denken dat het nu echt voorbij was. 

1 juni. Terugvlucht. 

Daar ging mn vliegtuig, op naar doha. Wilde er niet te emo over doen dus ben maar meteen gaan maffen. Werd ik mooi overgeslagen met eten he. Toen how to be single gekeken. Tijdens de overstap koffie gedronken en weer het vliegtuig in. Toen ik het vliegtuig in stapte besefte ik wel even dat ik nu echt naar Nederland ging. Op het moment dat ik me bedacht dat ik Azie ging missen stonden voor me op de trap 100 chinezen stil die overal fotos van aan t maken waren, van elke cm van het vliegtuig en nog een miljoen selfies. Toen moest ik heel hard lachen; ja ik ga de vrijheid missen maar die schijtirritante aziaten, daar lig ik niet wakker van. ik hoopte echttt dat ik niet naast een aziaat zou zitten en nee; het werd me comfortabel gemaakt. Ik deelde 3 stoelen met en Nederlands meisje die voor 3 mnd stage zou lopen op bali en uiteindelijk na 1.5 week weer terug zat in t vliegtuig omdat het niet goed was gegaan. Dit gaf me een goed gevoel, konden we lekker praten over onze azie avonturen en hoefde ik niet teveel aan mn thuiskomst te denken. Laatste uur heb ik alleen maar zitten zuchten. Heel. Diep. En nu ik dit type doe ik het weer, geinig. Ik zag nederland dichterbij komen. Bij het landen dacht ik jezus wat is het hier plat. En wat is het grijs. Ergens was ik excited om iedereen weer te zien, aan de andere kant ging ik terug naar het normale leventje, waarvan ik nog niet eens wist wat mn leven zou gaan worden. 1 stap op de nederlandse bodem en ik werd meteen weer ongeduldig, had zoveel gereisd de afgelopen weken dat t me niet snel genoeg ging. Paspoort was weer ok, geen drugs in mn tas, geen illegale perikelen, backpack was weer aangekomen na 13 vluchten (incl overstappen) en ik was nog heel. Die backpack die ik 1e x thailand zo vervloekt had, was nu mn beste vriend en ik hield van elk kledingstuk dat er in zat.(Vooral mn galaxy legging, die mis ik nog elke dag) Ik vond het zelfs heerlijk om zonder make up rond te lopen. whaaat. (ok alleen wenkbrauwpotlood)

Ook stond mn backpackie voor de vrijheid die ik had en die ik heb gewaardeerd, want ik heb veel mooie dingen gezien, maar me ook echt beseft dat het niet vanzelfsprekend is dat wij ons leven hier leven zoals we dat kunnen doen. Jeetje, 3 maanden Azie overleefd, helemaal met mezelf, ruim 15000 kilometer afgelegd en dat zonder een echt plan. Ik deed eigenlijk maar wat, en ik wist eigenlijk helemaal niets. Zo veel fijne mensen ontmoet, zo veel goede gesprekken gehad en stiekem best veel over mezelf geleerd ook al deed ik heel mans dat ik niet ging reizen om mezelf terug te vinden. En nu ben ik weer terug, weer helemaal opgeladen.Weer 1000% mezelf, en dan ook nog in een verbeterde versie. Met dit gevoel gooide ik mn tassie voor de laatste keer op mn rug en liep ik de deuren door, dit was het dan. Op naar mn nieuwe uitdaging: een nieuwe weg vinden in Nederland. 

En daar stonden ze hooor. mn lieve familie en doom en mar. flink spandoek met welkom thuis ms mahaica (party) ik liep maar niet recht naar ze toe ook al stonden ze recht voor de ingang want stel je voor dat mensen meteen zien dat ik daar bij hoor haha. Dikke knuffels en bloemen, tijd voor een biertje want het was mooi weer in NL! In de auto naar huis en daar meteen foto´s op de computer gezet, begonnen met opruimen. Ik kon niet meer stilzitten, goede ontwikkeling! Mama zat al te pushen dat ik moest gaan douchen en ik dacht wat moet ze nou. Tim en anneke zouden komen eten, dan hoef ik er toch niet tip top uit te zien. Stond ik niets vermoedend met papa op t terras te teuten, staan opeens mn lieve vriendinnetjes achter me. Surpriseeee. Hadden annie een party georganisered. Zonnetje in de tuin met rose en kroketten, het was een fijn gevoel dat niemand me vergeten was en op deze manier hoefde ik nog even niet back to reality.

Voor nu is het even voorbij, maar mn landenlijstje is alleen maar langer geworden. Ik zit in een vicious circle genaamd backpacken, waar ik bijna een jaar terug ben ingedoken toen ik het vliegtuig instapte naar Thailand. Toen had ik niet verwacht dat ik weer zo snel zou gaan, maar het leven kan soms raar lopen! Wie weet wat me te wachten staat.. 

See you soon, world <3