7 mei / 18 mei --- Vietnam 2.0

7 mei --- Hai Van Pass
Ann en ik hadden besloten weer op avontuur te gaan! Met de scooter van Hoi An naar Hue, deze tocht noemen ze the top gear experience, omdat top gear dit ooit heeft gedaan? Het werd vanuit t hostel geregeld. Moesten dik betalen, maar dan werd wel je tas naar de volgende bestemming gebracht. Daar gingen we! Natuurlijk een paar keer verkeerd gereden want just straight is niet altijd alleen maar straight, maar dit zorgde wel voor mooie plaatjes. Een prachtige route langs de kustlijn, door gebergte met veel haarspeldbochten ennn geiten en spannende tunnnels. Elke backpackende motorrijder zwaaide. Helemaal leuk. We waren ook echt bijna de enige op de weg. Lekker rustig! Tussendoor heel veel gestopt. Ook the marble mountains bezocht; een berg met veel marmer, tempels en grotten. Wat ik heb geleerd: marmer is glad. We zijn door n grot geklommen om t uitzichtpunt te vinden maar dit was nog pittg glibberen. Op de top wel veel cactussen!! Later zijn we nog gestopt bij the elephant spring. Een beek dat een soort van is drooggelegd met stenen waar je je eigen terras kunt huren en de hele dag kunt chillen. Wij kwamen vooral voor de verfrissing. Daarna volgas over de highway doorgereden naar Hue. Doordat we zo sloom waren moesten we een stukje door t donker, hierdoor hadden we wel een prachtige sunset! Na ongeveer 100 km aangekomen in Hue werden we meteen opgevangen, we survivedddd. Savonds wat biertjes en Bahn My's. Nog geeindigd in een trieste tent en toen hop naar bed. In onze dorm sliep een oma uit california, hoe stoer!!

8 mei ---
Het was weer tijd om onszelf te verplaatsen. Hue was een dikke stad maar ik geloofde t  wel, dus hebben we om de tijd te doden het paleis bezocht, wat heel mooi was maar ook bloed heet. We zouden lopen, uiteindelijk toch n boot gepakt om naar de overkant te kunnen. En er was nergens eten te vinden, niet oke... Na n dagje zweten de bus in naar Phong Nha, daar schenen coole caves te zijn. Deze busrit was een hell, misschien juist omdat t overdag was en je kon zien hoe mongolig de chauffeurs rijden hier. Ik heb deze rit een paar x gedacht dat ik dood ging... Aangekomen in Phong Nha naar t easy tiger hostel, place to beeee. Phong Nha zelf was een dorp van niets maar easy tiger zat bomvol. Geinig dat er op internet stond dat Phong Nha een van de minst ontwikkelde plekken was van Vietnam... dat slaat toch nergens op. Meteen kwamen we onze hele wolfpack family tegen (hostel in dalat) Feestje!! Ook scheen de pompoensoep hier goed te eten te zijn, en dat was ie. In onze dorm sliepe 2 coole israeliers. Had ze meteen aan t werk gezet want er zat een mega kakkerlak in de kamer. Later op de avond kwamen we erachter wie onze andere roomies waren: 2 jonge meissies. Eerst kwam er al een meisje jankend de kamer in toen ik er zat. Ann zat buiten te bellen en had de hele poppenkast gezien: onze roomie was over de weg aan t rennen en toen werd ze aangereden door n scooter. Toen ging ze huilen. Toen ging r andere vriendin huilen. Toen stonden er opeens 6 meiden te huilen. Toen kwam Ann lachend naar binnen rennen om t verhaal te vertellen, komen die wijven overstuur onze kamer in, eentje werd getild door n kerel. Toen was r vriendin helemaal overstuur, stond ze opeens met die kerel tr zoenen op de gang. Lag dat andere aangereden meisje opeens in coma en opeens stond ze weer op en liep ze naar de wc alsof er niets aan de hand was. Ja dit was sensatie. Ann en ik hebben ons doodgelachen hahah wat kunnen meiden toch dramatisch zijn. Toen ben ik lekker gaan slapen onder mn tijgerplaid (easy tiger, alles voor t concept!)

9 mei --- Phong Nha Paradise

Scootertje gehuurd en met onze wolfpack gang (plus n geadopteerde canadees) naar de caves! We hadden al wat opstartproblemen: de 1e gehuurde scooters van mij en ann waren kut en bij de 2e deden de remmen van ann t niet goed dus zijn we weer terug gegaan. Onderweg bleek dat mijn scooter en die van Marc uitvielen als we geen gas gaven, en die van marc ging ook niet meer aan. I had precies t zelfde hier, geinig. De rit naar de 1e cave was echt prachtig. Ik bleef me verbazen over t landschap in Viet. Overal was t zo verschillend. Aangekomen bij de cave moesten we een flink stuk lopen. We konden met n golfcar maar ik riep samen met de NL meiden het hardste: 1 kilometer is niets!! Nee maar wel als t een berg op is en 100 graden. Maar we hebben t overleefd en snel die cave in daar was t lekker koud! Deze cave is nog maar 6 jaar geleden ofzo ontdekt. Bizar groot en we waren op een geveven moment bijna de enige daar. Ik weet t niet meer 100% zeker  maar wij konden er geloof ik een kilometer in, de cave zelf was 7. Er waren houten loopbruggen gemaakt waar je op moest blijven. Ik wilde mn flesje weggooien, precies naast de prullenbak, op het steen van de cave. Pure paniek!! Toen is Marc van de brug af gesprongen en heeft ie netjes mn flesje in de prullenbak gegooid. Heb ik weer haha. In alle stalagmieten en stalagtieten viel iets te zien. Er waren vooral veel kippen! Zo hebben wij een uurtje doorgebracht in een grot, want we wisten hoe warn t weer zou zijn als we naar buiten gingen. Uiteindelijk moesten we er weer aan geloven en gingen we ons rondje door t national park afmaken. We hebben wat gegeten bij de darkcave. Hier moet je naar toe ziplinen, moet je in modder zwemmen en kajakken  Heel leuk allemaal maar daar lig je dan met 60 anderen. De rivier die er naast lag zag er chill uit, dus hadden we na t eten besloten even te zwemmen. Ergens wisten we dat ze gingen zeuren. Dus stonden we allemaal te twijfelen bij de kant. Uireindelijk sprong er een van ons in en kwam al snel een gast met een fluitje. We probeerden m over te halen maar t lukte niet. We konden niet apart betalen voor de rivier, we moesten het hele pakket voor de cave kopen. Dude, staat jouw naam in de rivier ofzo? Nee he; ho, ik glij zogenaamd uit. En daar lagen Ann en ik in de rivier, lekkker na al dat gezweet. Hij kon er niet om lachen en riep de security en die zou de politie bellen. Okeeee dude we gaan al, bedankt he! Het laatste stukje van het rondje scooteren was prachtig, zo prachtig dat Ann het Polaroid waardig vond. Ze had een polaroid camera mee en dan kun je maar een gelimiteerd aantal fotos maken. Daarna zijn we nog doorgereden naar the pub with cold beer. Hier hadden we over gehoord. Moesten we door the middle of nowwhere, onverharde wegen. Maar uiteindelijk midden in de natuur was ie daar: een paar picknickbankjes ennnn cold beer!! Dit was fijn. Daarna een tube gepakt en nog ff gechilled in de rivier. Ik ging in t begin als enige omdat de rest pussies waren. Toen kwamen ann en marc me vergezellen. Rivier zag er niet heel schoon uit en stiekem toch n best sterke stroming dus we waren er ook weer snel klaar mee, maar t was lache! Daarna genoten van de prachtige sunset en terug naar t hostel. We waren die dag echt met een leuke groep! Daarna t zwembad in gesprongen onder de sterren met live music. Wat een fijne dag was dit. Later nog genoten van n optreden van onze israeliers ennnn van marc en evan, de jongens die deze dag met ons mee waren.

10 mei; up to the north
Op naar Hanoi, 10 uur in de trein want had geen zin in een bus. Daarnaast vind ik snachts reizen kut, ze zeggen dat je er geld en een dag mee wint maar ik heb altijd een dag nodig om weer bij te komen. En aangezien je nooit meteen kunt inchecken sochtends heb je ook nog eens geen knap bed en een douche om lekker te chillen. Mn treintje ging vroeg! En ik moest nog op t station zien te komen met lokaal vervoer. Ik was de kamer uitgeslopen, dit zou nog wel eens the last goodbye van mij en ann kunnen zijn maar wilde r niet wakker maken. Tijdens t ontbijt met Marc (Hij was zn paspoort vergeten in Hue en was al 2 dagen bezig deze terug te krijgen..) kwam ann boos aanlopen: ik had geen doei gezegd. Dikke knuffel en hup de bus in! Na 200 km lopen met mn backpack vanaf de bushalte naar de trein (kon ik wel mooi mn lunch samenstellen: cakejesss bahn my met kaas oreos yesss) aangekomen: fijn treintje. Airco, Amy Winehouse op tv, veel ruimte. Prima! 10 uur later aangekomen in Hanoi. Mn taxi was evenduur als de treinrit en t hostel was kut. Alleen maar jonkies die om 9 uur al dronken waren, en dit scheen de place to be te zijn? Toch maar n biertje gedaan en mn frustratie met n canadees gedeeld die precies t  zelfde dacht, fijn! Wisten jullie dat canadezen Robbie Williams niet kennen?
11 mei – Haaaaanoi
Nieuw hostel geboekt en hop de stad in. Nieuwe oortjes gekocht, kon ik eindelijk weer dansend door t leven, en mn tocht begonnen met n rondje om t meer. Meteen vietnameze vriendinnen gemaakt die engels met foreigners moeten prsten voor school. Ze waren heel schattig en bleven maar zeggen hoe leuk ze me wel niet vonden. Ze lagen de hele tijd in een scheur om me, terwijl ik gewoon normaal deed. Voelde me weer lekker serieus genomen haha. Door naar t women museum! Museum waarin de rol van de vrouw in Vietnam door de jaren heen werd beschreven. 40% van de guerillastrijders was vrouw, bizar! Na dit museum kreeg ik t idee dat de vrouwen in vietnam bestg geemancipeerd waren, helaas heb ik later andere dingen gezien.. Ook veel traditionele klederdracht:ik wilde dit in t echt zien! Alle plaatsten opgeschreven waar de fotos waren gemaakt en in t hostel maar ff googelen wat mn opties zijn. Toen ik op zoek was naar iets te eten liep ik een kerel tegen t lijf. Die wist wel n leuk Bahn My tentje ( ja wel ja natuurlijk bahn mys nog 0 keer gehad) Wat blijkt: Maakt ie tv shows voor animal planet en reist ie 300 dagen in het jaar  Supercool!! Ik heb dus een lunch op de kosten van animal planet gehad. Haha! Hij wist ook heel veel te vertellen en gaf me tips over waar ik de lokale klederdracht in t noorden kan vinden. Daarna nog met m naar de notre dam van Hanoi geweest. Hij had zogenaamd matties daar waardoor ik niet hoefde te wachten tot ie open ging. Maar toevallig zaten ze er net niet. Toen was ik er wel klaar mee dus heb mezelf los geluld en door voor wat koffie. Zat ik in een koffietentje  vraag ik t wifi password aan n kerel tegenover me. Is ie nederlands, jeeeej! Pim doet projecten in t noorden van vietnam en kon mij dus tot in de puntjes vertellen waar ik moest zijn. Ik kon een motorloop doen en in Ha Giang n scooter daarvoor huren. Kom maar door! Ik wist dat Ann dit ook wilde, we hdden al zoiets gezien in Phong Nha maar dat was een tour en die haten we! Dus na n berichtje kwam ik erachter dat Ann die dag erna zou arriveren in Hanoi. Beterrrr. Later op straat kwam ik nog n meisje tegen waarmee ik ging yogaen in dalat. Deze dag was een feestje! Bleek ik na t verhuizen van hostel ook nog leuke roomies te hebben. 2 engelse meiden en 2 canadeze gasten. Daarmee biertjes op de rooftop gedaan (gratis tussen 7 en 8 heeeuj) en het was vodkanight, dus alle vodka voor 80 cent. Toen met zn allen naar n barretje geweest met een superleuk bandje (en ik mocht de tomorrowland aftermovie draaien) De meest ranzige shotjes (rijstwijn) in n andere bar gehad. Ja het was buy 1 get 1 free naar keuze. Los! Toen nog n potje darts gespeeld, ja daar ben ik vet slecht in, en door naar da club! Dit was best mooi, niet verwacht in een echt vietnamees straatje. Daar een beetje gepartyed met de vietjes ennnnn de dj draaide justin bieber. Bleek mn canadian friend dus mooi fan te zijn. Het was een goede avond.
12 mei: Dode Ho
Ja ik had vandaag een doel: De dode ho chi minh bekijken. Ik hou daar helemaal niet van maar i had gezegd dat alleen al de beleving eromheen t de moeite waard maakte. Dus daar ging ik lekker optijd. We hadden toch een speaker onder ons raam die om half 8 iedereen een uur lang wakker hield door te schreeuwen dat de straten schoon moeten (ja raar verhaal maar t is echt zo) Kom ik na drie kwartier lopen bij dat mausoleum aan, vette dikke rij. Moest ook nog eens omlopen omdat al die security gasten me aan t naaien waren: afsnijroutes zijn ze niet van in Viet. Uiteindelijk in de rj voor de foreigners. Unbelievable. Ik denk dat t wel minimaal een kilometer was, heb een mooi tidjje gestaan! Moest ook mn tas inleveren enzo. Serieuze shit hoor. Al die aziaten wsren natuurlijk aan t voordringen en er stond een dik chineesje veeel te dicht in mn comfortzone. Tot ik m perongeluk n klap gaf toen ik n foto wilde maken . Ja sorry vriend moet je maar nier voor mn voeten lopen. Ik ben wwlgeteld 10 seconde binnen geweest. We mochten er alleen omheenlopen en we moesten blijven bewegen. Hij leek nep, maar geloof wel dat ie echt is hoor. Daarna kon ik nog t paleis in maar daar moest ik voor dokken. Toen ik mn tas had afgegeven zeiden ze dat ik geen geld nodig had.Mooi wel dus. Dan maar terug. Was ik mn bonnetje kwijt, natuuuurlijk. Kreeg ik op mn kop van de tassenmevrouw. Hele overhoring wat er in zat: zonnebrand? Ja zonnebrand. Wat voor kleur? Blauw. Nee de fles is blauw. Ja dat zeg ik. Oke. Er zit ook een tablet in. Fout, zegt ze. Ik heb hier een ipad. Jeeezus dat zeg ik. Wel fijn dat ze zo streng zijn. Vond ze zelf ook. Toen nog naar t museum ernaast geweest maar dat was alleen met kunst uit zn huis. Dat geloofde ik wel. Op de terugweg beetje door de straten van Hanoi gelopen, in t post it cafe n smoothie gedronken (op aanraden van aaf) en n boek gelezen aan t meer. Daarna de mozaic wall nog gespot, de langste vd wereld: 7 kilometer! Nog gespeeld met n puppy en toen back to the hostel. Had ik gewoon spontaan gesolliciteerd! Op t punt dat ik mn laatste brief verzond, kwam mn maatje binnenlopen! Toen hebben we onder het genot van een gratis biertje en een vegetarische bahn mi plannen gemaakt voor onze trip in het noorden; volgende dag meteen vertrekken! Via het hostel zou het twee keer zo veel kosten dan dat we zelf naar het busstation zouden gaan. Dat zijn ze natuurlijk niet gewend, backpackers die zelf iets ondernemen ipv altijd maar tourtjes te boeken. Daarna zijn we met mn canadeze roomies en nog wat anderen naar dezelfde barretjes als de avond ervoor gegaan. In de 1e kroeg was een leuk livebandje, daarna nog wat rijstwijnshotjes genomen en weer door naar da club. Bleek dat hier een nederlandse dj stond te draaien met een nederlandse mc. Feest! Vrienden met ze gemaakt wat leidde tot een afterparty met wodkaaaa. Nog wat chips en oreos gegeten en lekker naar bed. We konden toch uitslapen.

13 mei --- Bus

Uitgeslapen, eten gehaald, genoeg geld gepind want een ATM zou wel lastig te vinden zijn in de bergen ( was nog ingewikkeld, zat aan het limiet van mn creditcard doordat ik nu geld daarvan afhaalde ipv pinnen dus dat werd Ann lief aankijken) en om een uurtje of half 2 de bus in naar het busstation. Op het punt dat we weg wilden gaan, bleek dat er een meisje, Nicole uit Oostenrijk, ook van plan was de kant van Ha Giang op te gaan op aanraden van een ander meisje die net terug was. Die heeft ons goede tips gegeven, en wij hebben Nicole geadopteerd! Ze was van plan de nachtbus te pakken maar wij wisten na onze goede research dat er ook een middagbus was, veel beter in t licht door de bergen. Aangekomen op t busstation was alles in het Vietnamees. Uiteindelijk door n lieve vrouw geholpen en kaartjes weten te bemachtigen. op t moment dat we haar wilden betalen kwam er een kerel die t geld uit ons handen probeerde te trekken, doe je rustig!! De bus in, we waren best zenuwachtig omdat we nu niet met een 'toeristen' maatschappij gingen. De bus zag er ook iets minder luxe uit. Bussen in Vietnam zijn echt niet chill. Maaar we hebben m overleefd, zelfs op t tv scherm Tomorrowland, rij je daar in de middle of nowwhere ha. Ook Vietnameze kutmuziek. Ik kan het gewoon echt niet meer aanhoren. Het zijn altijd een jongen en een meisje, op een up tempo nummer staat de kerel enthousiast te dansen en te zingen maar wel met een serieus hoofd en t meisje staat altijd mooi te zijn en een beetje dramatisch aan t kijken. En ze zingen nooit in de maat, en hebben altijd dezelfde videoclip op een podium met heel veel verschillende kleuren lichten. Dit nummer kwam niet 1x, nee ik heb hem wel 8x gehoord. Toen ik met Ann later in onze trip in een taxi zat kwam dat nummer weer en ik kreeg meteen weer kippenvel van ellende. Tijdens de stop bij n wegrestaurant zagen we al meteen vrouwen in traditionele kleding, yessss. Uiteindelijk bij aankomst (duurde iets langer dan gepland, maar de buschauff reed wel lekker rustig dus t was oke) om een uurtje of elf gedropt ergens waarvan we geen idee hadden waar we waren. We hadden al iets geboekt en ik had de accommodatie vastgepind op google maps, lopen wij die kant op, komen we er na een tijdje achter dat ze op booking.com niet heel secuur zijn geweest.. en mijn telefoon was leeg. Wij te bellen, ja we komen jullie halen. 5 minuten later; we zijn volgeboekt. zoek het uit joe. gelukkig had Ann een vietnameze simcard dus konden we het enige hostel in ha giang opzoeken. En ze hadden nog plek! Een taxichauff uit zn bed gesleurd, die heeft ons lekker afgezet, en toen werden we opgevangen bij het Bong hostel. Gerund door een meisje en een kerel die er was blijven hangen om haar te helpen met het opzetten, ze waren nog maar net open! Meteen wat local food gekregen. Geen idee wat we aten maar het was iets met noodles soep en ei haha. Toen lekker slapen in een 16 dorm met zn 3tjes.

14 mei- Take offfff
We hadden nog geen idee of we deze dag zouden beginnen met de loop. De jongen had een hele route uitgestippeld met plaatsen waar je kunt stoppen en dorpjes waar je kunt slapen. Na het ontbijt hadden we besloten om na de middag de eerste 40 km te doen tot t 1e stadje. Eerst zouden we nog mee op Jungle tocht met de eigenaresse van t hostel en daar kamperen maar ze deed allemaal maar vaag, die was n beerje gestressed denk. We konden bij hen semi automatische scooters huren, met versnellingen dus. Die zouden we zeker nodig hebben in de bergen. Dit waren echt geen scooters zoals in Nederland. Volgens mij hadden we voor deze officieel een motorbike nodig, ze waren ook meer dan 150 cc. Later in de trip kwamen we een man tegen die een echte Honda had, en die was veel minder.  Na een lesje schakelen begon het circus: wij waren vooral gespannen doordat de scooters alleen voetremmen hadden en dat schakelen nog even in ons systeem moest komen. Ook moesten we bedenken wat we mee zouden nemen want we wilden alleen een daypack mee. Ondertussen was iedereen aan ons aan t trekken: tekenen voor de scooters, betalen voor de overnachting. Briefjes invullen voor de bagage en regenkleding fixen. Of we nog mee wilden lunchen. Dit allemaal in 5 minuten. Mn hoofd kon dit niet aan en werd er echt een beetne gestressed van. Gelukkig was ik niet de enige. Ann had preciwes t zelfde. Gelukkig was de jongen van t hostel er om de boel in toom te houden. Zonder hem kunnen ze echt niet! Na veel geregel de tassen vastgebonden aan de scooter, wat geld gepint (ja alweer) want een atm zouden we wss niet tegenkomen,en daar gingen we! Ik voelde me een echte avonturier. We hebben 4 dagen dezelfde volgorde gehad; ik voor, nicole in t midden en ann achter. Ik moest altijd voor, waarom weet ik niet. Gelukkig was er maar 1 weg die we konden rijden: een soort van just straight met heeeel veel bochten en bergen. Het begin was nog plat, maar zodra we t Dong Van park (national park) in reden werd t feest; de bergen in. Het was prachtig, we voelden ons de koninginnen van de wereld. Bij een uitkijkpunt zat een oude vrouw in traditionele kleding. Ze keek heel erg boos naar ons .Ondanks dat we aardig tegen r deden bleef ze maar boos naar ons staren. We voelden hier ons een beetje ongemakkelijk bij. We hebben dit tijdens onze 4 daagse tocht superveel meegemaakt. Uiteindelijk kon ze lachen, ik denk dat t een tijdje duurde totdat ze ons vertrouwde. Ook werd ik nog aangevallen door een puppy. Zat gehurkt een foto te maken en had n sjaal om mn hoofd, heeft ie t uiteinde te pakken gekregen en van plan los te laten was ie echt niet!! We hadden een guesthouse adres gekregen: was in een écht mini dorp Nam Dam, met huizen van hout en daken van stro en families in klederdracht! Na een Bahn Miiiiii met ei (en eigen la vache gui rit) zijn we dit gaan zoeken. Toen we er aan kwamen was er nog een franse familie en een paar vietnamezen. Het was dubbel. Aan het begin van het dorp stond er; tourist village met een bord erbij met regels voor toeristen. Maar er was helemaal geen toerisme! Later kwamen we erachter dat er een soort van hotel gebouwd was (dat niet op een hotel leek) door een gast uit Hanoi, waarvoor mensen 100 euro per nacht moeten betalen. Ja de omgeving is prachtig, terecht. Ook de Vietnamezen die er verbleven (dat was wel fijn want ze spraken ook engels, konden we nog een beetje communiceren met de homestay family) waren van een of andere touragency. We waren precies optijd, het zou zomaar kunnen dat dit mooie ongerepte stukje Vietnam binnen no time verpest wordt door de toeristen. Wij zijn met dit dubbele gevoel de omgeving gaan verkennen en zijn al snel gestrand bij een prachtig punt waar we een tijdje stil naar het uitzicht hebben gekeken. Af en toe liepen er wat paarden voorbij met takken op hun rug, die wisten gewoon zelf waar ze naartoe moesten lopen. Later kwamen er veel vrouwen in klederdracht voorbij. Alleen vrouwen lijken hier wel te werken.... Ook kwamen er wat kindjes bij ons zitten. Die waren te schattig en nieuwsgierig. Op een gegeven moment waren ze zoet met onze telefoons, filmpjes en foto's bekijken. Selfies maken, 1 groot feest! Dikke knuffel en toen nog wat gevoetbald met de jongens. Toen was het tijd om te eten. In het huisje van de dochter van de gastvrouw. Een tafel vol met eten, en een fles vol met rijstwijn. Oh God, ja deze shotjes kennen we. De zoon en de man dronken niets, maar wij moesten zuipen met de vrouw! Ze bleef maar inschenken, ik denk dat we er wel 10 hebben gehad. Een nee werd niet geaccepteerd. op een gegeven moment begon ik in het nederlands te lullen, toen wisten we; ja rijstwijn, klaar! Toen kwam de gastvrouw erbij zitten, die nodigde ons uit voor een of andere voorstelling die avond. Dat kwam ons goed uit, we moesten namelijk de fles opdrinken maar nu konden we weg. Met een zaklampie door dat dorp. Half dronken toeristen, in een dorp in de middle of nowwhere in Vietnam. Wel een makkelijke prooi, ha. Het hele dorp had zich verzameld bij het nieuwe 'hotel'. het leek meer op een buurthuis. Buiten, veel lichten en een dikke muziekinstallatie. Dat was raar tussen alle kledingdrachten. Ze gingen helemaal los, een of ander dansie en zang iets. Wij zaten front row (waren ook de enige samen met de franse familie). En natuurlijk waren we de lul; we moesten mee dansen. Nou, vooruit. Na de voorstelling moesten we weer iets uit een of andere vaas drinken met lange rietjes. We waren er wel klaar mee, lekker naar bed! ik heb nog een tijdje gechilled in de hangmat buiten en toen maar het hok in.

15 mei --- China, is it you?

Yessss Ann was deze dag jarig! Ik had een cakeje in mn tas, en later had ik een papieren hoedje van de minions voor r gekocht. Helemaal leuk. Helaas was het weer niet top. De grote vraag; gaan we het vandaag halen tot China? Na een nacht prima geslapen te hebben (wel op een lekker hard matras) en na een ontbijtje met pancakes en even wachten op de regen (de lucht was bijna zwart) was het tijd om te gaan. Op naar de markt in het stadje Tam Son. Dit was niet een hele boeiende, dus gingen we in de regen weer lekker verder. We moesten eerst over een berg heen. Daarna kwamen we in een heel mooi gebied met een rivier en een oude brug. Hier zijn we een tijdje gestopt. Ik vond het maar spannend want hij was van hout en aangezien ik in Thailand daar door heen ben gezakt, bleef ik liever aan de kant. Toch heeft Ann me overgehaald. Het was het waard! Later kwamen we in een soort gebied dat meer op Frankrijk leek. Op de helft kwamen we in het 2e stadje: Yen Minh. Hier een Bahn Mi gegeten en ijskoffie gedronken. We kamen 2 gasten uit Singapore tegen die diezelfde ochtend waren vertrokken uit Ha Giang, wij zaten al op onze 2e dag haha. Daarna kwam ik erachter dat ik mn mooie ketting uit hoi an was verloren. wist zeker dat ie bij die houten brug lag. hopen dat een kindje m heeft gevonden, good karma puntjes! Verder met onze tocht; we reden eindelijk de loop in! Dit was cool, het was echt een T splitsing. Het stukdat we tot nu toe hadden gereden was de weg er naartoe en zouden we op de terugweg ook weer rijden. Het eerste stuk was echtttt heel mooi. We wilden het vanavond maken tot Dong Van. Na 10000 keer stoppen en een miljoen foto's (het was onmogelijk om door te rijden, elke keer als je een bocht om ging veranderde het landschap weer en we bleven ons verbazen) werd het laat, en de zon ging onder. En het werd koud, echt heel koud. Dus zijn we naar een dorpje gegaan, alleen daar bleek alleen een guur nha nghi (guesthouse in t vietnamees. We hadden 2 woorden nodig tijdens de loop, dat was deze en ) te zijn. Toch besloten om door te rijden, het voelde niet fijn. Op de bordjes langs de weg stond t aantal km naar dong van. het was een uurtje of 6, en we moesten nog 15 kilometer. Door de bergen is dat echt ver, en in het donker wil je er echt niet rijden langs de afgronden.. Later kwamen we weer langs een dorpje waarbij tourist village stond en er bleek een of andere bekende film te zijn opgenomen.Er stonden groene grote afvalbakken. Dat was echt een raar gezicht, in Nam Dam was dat ook al. Alles is er zo basic als t maar kan maar waar er mogelijk toeristen kunnen komen staan die rolcontainers, haha.  Niemand sprak er engels. We dachten dat ze ons wel begrepen hadden; of we er konden slapen. Na 5 minuten hadden we door dat ze maar een beetje stom stonden te lachen, ik snapte er niets meer van. Toen ging Ann ook nog languit, ze struikelde over een trapje. Dus hadden we besloten om weer verder te gaan. We waren er eigenlijk wel klaar mee. Ik denk dat het onder de 10 graden was. Zonnetje weg, hoog in de bergen. Geen handschoenen (we waren in een land waar t 40 graden kon zijn, niet heel gek) en alleen een paar dunne sweaters. Het landschap werd grimmiger, minder groen, meer grijs. Minder mensen, geen dorpjes. We hadden er ons bij neergelegd, eigen schuld, hadden we maar door moeten rijden. We wilden heel graag naar China deze dag en in het 1e dorpje waren we heel dicht bij de grens, hadden we gezien. Nu waren we vlakbij de afslag naar de echte bordercrossing, maar we moesten door dachten we! Dan maar terug morgen. en toen opeens, precies op de splitsing van de weg naar China en de weg van de loop zelf stond daar iets wat leek op een hotel. in the middle of nowwhere. En ja hoor, dat was het! Helemaal blij en opgelucht, en nog goedkoop ook. En dikke kans dat er warm water was, dat hadden we wel nodig. Na een warme douche, lekker rijst eten in het mega koude restaurant. Personeel liep lekker in winterjassen. Verwarming kennen ze natuurlijk niet. Er was nog 1 andere kerel die op zn motor was aangekomen. Voorderest was het helemaal leeg. Het was net geopend. Weer een teken van upcoming. Echt gek was dit hoor, midden in de bergen opeens zo'n hotel. Na wat biertjes en kaartspelletjes op de kamer, tijd om te slapen. De hele nacht waren er puppies aan het schreeuwen. Bleek dat ze opgesloten zaten in een hok. Thats life. 

16 mei --- finally!

Ja, we waren dicht bij China. We waren helemaal een beetje zenuwachtig haha, dit is waarvoor we het deden. Een bord met fruit als ontbijt en eerst even naar een frans paleis in de buurt. We hadden afgesproken minder te stoppen. Komen we aan bij dat paleis, treuzelen we alsnog door van alles te willen kopen op de markt. Een paar schoenen, sjaals en tassen later konden we weer gaan. In dat paleis werden we trouwens aangevallen door 3 chinese opgedofte vrouwtjes. again; middle of nowwhere en opeens vette toeristen. Ze wilden met ons op de foto en de film en weet ik veel en we werden half in de houtgreep genomen en op een gegeven moment begonnen ze ons op onze wangen te zoenen en toen dachten we hier moeten we weg. Op naar China! Dit was een flink stuk van de route af, op de kaart leek het veel korter. Door dorpjes, veel oponthoud doordat ze met de weg bezig waren, maar na een tijdje waren we toch echt in de buurt. We hadden een vette grens verwacht, maar op een gegeven moment zei nicole dat we er waren. Moesten we door een bosje heen. Google maps aan en jaaaahoor we stonden op de grens. Dit was feest. Aan de andere kant was een soort breed grindpad. En er stonden wat mannen. Best spannend, maar het was china! Er stond een heel groot bord met een doodshoofd en chineze tekens, ja er schijnen mijnen te liggen.. na 10 minuten in China tijd om door te gaan. Ann riep: bye chinaaaa. riepen die mannetjes terug; byeeee. Supercool was dat. China was helemaal leuk. Doorgereden naar een of andere toren met een vlag en daar nog een stuk doorgereden want daar was weer een grensovergang. Het bleef wel spannend hoor, China en viet zijn geen beste vrienden. Dat pad was wel heel smal dus hebben we een beetje gechilled. Was supermooi daar. En opeens kwam er ene mannetje aanlopen vanaf China die we bij de andere grensovergang ook al hadden gezien. Dat was raar. Later nog wat ijskoffie en door. We kwamen ook nog langs een echte border met heel veel prikkeldraad en enge bordjes en een skelet op de grond. Ook veel locals die of heel boos keken of geld van ons wilden. Kindjes die aa het bedelen zijn en achter je aan rennen als je ze niets geeft... rare wereld. Onderweg kwamen we een meisje tegen op n motor die zelf aan het touren was door het hele noorden van vietnam. Die is met ons een stuk meegereden naar Dong Van, daar waren we eindelijk aan het eind vd middag aangekomen. Dit was een flink stadje. Na een Bahn Mi hadden we besloten toch door te rijden naar het volgende stadje: meo vac. Het was een uurtje of 4 dus we hadden nog de tijd. Tanken en door! Dit was al-weer een prachtig stuk en zo divers. Helaas kreeg deze bijzondere dag een rare wending. Ergens hoog in de bergen zagen we eerst langs de weg 3 kindjes huilen en verderop een vrouw op de grond liggen met een man erbij. Die man probeerde haar overduidelijk iets aan te doen en zij was heel hard aan het gillen. Ik krijg er nog steeds kippenvel van. We zijn een stukje verderop gestopt, we wilden iets doen maar wat kan je doen? Hij was overduidelijk dronken, dit is een echt probleem in het noorden denk ik. Zoveel zwalkende mannen gezien, of levenloze gasten langs de weg. En de vrouwen maar werken.. De vrouw was opgestaan en zette het op het rennen, ze rende langs ons maar deed alsof ze ons niet zag dus zijn we maar zachtjes naast r blijven rijden totdat ze het enige huis in de omgeving in ging. We hoopten dat ze daar veilig was want hij ging volgas achter r aan. Dit heeft echt heel veel impact op ons gehad, het laatste uurtje rijden was ook echt niet leuk meer. We hadden vietnam vanuit een ander perspectief gezien. We voelden ons best schuldig op onze motorbikes en onze spulletjes door dit gebied. Mensen zijn er echt wel arm, zou dat de reden zijn dat ze ons zo boos aankijken? Mannen werken er overduidelijk niet, de jongste meisjes en de oudste vrouwtjes werken op het land, in de bergen, op de meest onmogelijke plekken en sjouwen alles op hun rug. Van graan tot aan bakstenen. Ergens had ik het gevoel dat het in Vietnam anders was. Hele andere cultuur, minder geloof, vrouwen vochten mee in de oorlog, ergens had ik meer emancipatie verwacht dan in de rest van Azie. Noord vietnam heeft helaas het tegendeel bewezen. Ontdaan hebben we een guesthouse gevonden. Even wat gegeten savonds, lekker Pho, noodlesoup. En slapen! In meo vac kwamen we trouwens een stel tegen die ook in het BOng hostel sliepen in Ha Giang, alleen zij vertrokken een dag later. We waren echt sloom, maar zijn wel in China geweest!! 

17 mei --- race back to Ha Giang 

We zaten over de helft van de motorloop zelf, en moesten dan ook nog het hele stuk terug naar Ha Giang. Dit was echt wel 150 kilometer. We zouden gaan proberen dit in 1 dag te doen. Het laatste stuk hadden we namelijk al uitgebreid gezien, dus konden we hier doorrijden. Alleen veel harder dan 30 konden we niet gaan door de vele bochten en niet altijd goede wegen. Na een ontbijt de motor op en de stad uit! Na 10 minuten zag ik heeel veel wegwerkzaamheden (en we kwamen de gast tegen waar we hadden gegeten die avond ervoor, die zat nu op een soort asvalteerwagen. toevalllig) en toen bedahct ik me; ohja er was maar 1 punt in de hele route waar we op moesten letten; rechts aanhouden. Nu zaten we op de bigggg loop, die zou nog wel heel wat dagen duren. we baalden wel even; flink wat tijd verloren. eindelijk weer back on track. Het eerste stuk was niet zo boeiend (het was evengoed mooi maar we waren verwend) dus het was saai om te rijden. de afgelopen dagen begonnen in te slaan; we waren moe, konden ons niet meer focussen. Het werd zwaar, 3 volle dagen gereden en zoveel indrukken gehad. Was het wel een goed plan om vandaag de meeste kilometers te maken? Na een tijdje werd het landschap weer mooier. We hadden weer energie! Binnen een paar uur waren we opeens weer in Yen Minh, het begin van de loop. Dit ging voorspoedig. Even gelunched en koffie gedronken en dooor. Het was 1 uur, we moesten nu nog het stuk wat we al gedaan hadden (in 1.5 dag...) maar we hdden er vertrouwen in. Lekker doorgereden, ook wel eens leuk! Amper gestopt, onderweg kwamen we hetzelfde stel van meo vac en ha giang weer tegen. Toen we weer in Tam son waren, het stadje wat onze 1e stop was, nog even een bahn mi geknald en vanaf daar hadden we nog 40 kilometer te gaan. Dit stuk was het minste. Maar we hadden maar 1 doel; nu willen we terug ook. Heel netjes rond een uurtje of half 6 aangekomen in Ha Giang! Wat waren we blij. Het laatste stuk was niet leuk, heeeel veel traffic en dat is echt niet fijn op die smalle weggetjes. Toen beseften we dat we de hele loop in hte weekend hadden gedaan en het daarom zo lekker rustig was, perfect! Scooters ingeleverd, wat gegeten met het hostel op de grond, en we haddden patat. wat een feest. Gedouched, spullen gepakt en toen werden we opgehaald en op de nachtbus naar Hanoi gezet. Nicole hebben we daar achtergelaten. Die ging door naar Sapa.

--------------------------

Die motorloop, dat was geweldig. In totaal ruim 400 kilometer gereden in 4 dagen. Ik heb het beschreven voor de vorm, ik heb duizend foto's gemaakt voor de herinnering, maar alsnog komt het niet eens dichtbij van wat we daar hebben beleefd. Het was zo bijzonder. Heel weinig toeristen tegengekomen. Heel vaak als enige op de weg. Het zien van het echte Vietnam, de bizarre natuur (er schijnt nergens in Azie een landschap te zijn zoals de Ha Giang Province) en het avontuur, China, bizar. Echt bizar. Ik durf wel te zeggen dat dit het hoogtepunt van mn trip was. 4 dagen lang met volle verbazing om me heen gekeken. We waren zo blij en zo intenssss gelukkig. Ik kan hier echt nog uren over doorgaan. Ha Giang was the best!! 

18 mei --- Last day Viet. 

Ann en ik hebben als een roos geslapen in de bus. We kwamen al om 3 uur snachts aan maar mochten tot 8 uur in de bus blijven zeiden ze. Dit was uiteindelijk half 7 ofzo. Taxi gepakt en terug naar ons fijne hostel. Hier konden we nog niet inchecken maar dat was ok. Ik heb op de computer research gedaan naar het vervolg van mn reis. Ik had nog 2 weken, waarvan 6 dagen over van mn visa in viet. Uiteindelijk besloten naar Cambodja te gaan. Mn hoooogste hoogtepunt heb ik tijdens de motorloop gehad. Niets kon nog zo mooi zijn in viet. Ook al had ik de 2 toeristische hoogtepunten nu overgeslagen; ha long bay en sapa. Ik geloofde het wel. Ticket geboekt en met ann de stad in gegaan. Eerst wat eggkoffie gedronken bij een bizar barretje. Dit is helemaal hetding van hanoi; koffie wat een soort van opgeklopt is met ei. daarna bij de supermarkt wat eten gehaald en bij het meer gezeten. Goede gesrpekken gehad. Laatste dag met mn vietnam maatje. Het deed echt een beetje zeer, ann en ik hebben echt de meest gave dingen samen gedaan en ik was stiekem best een beetje gehecht aan r geraakt. Nooit verwacht dat ik met iemand die niet uit NL komt zo een klik kon hebben. We dachten hetzelfde over dingen en ze was echt heel inspirerend. De rest van e dag heb ik mn tas ingepakt en zijn we daarna terug gegaan naar het koffiebarretje om koffie met rum te drinken. Daarna wta gegeten in een vegetarisch restaurant; falafelburgerrrrr. Die avond zijn we nar de andere kant van de stad gegaan want daar was een oude bekende die Ann in korea had ontmoet. Max de amerikaan. Dik opgelicht door de taxidriver, dat bleef me dus nog overkomen. die meter schoot de laatste kilomters opeens flink omhoog, tja wat doe je dan. IN de bar wat biertjes gedronken en met op de motor bij max, die vond het zielig dat de taxichauffs ons altijd afzetten. Dit was nog best spannend. rond n uurtje of 12 naar bed, want mijn wekker ging om 5 uur, vlucht naar HO chi minh om daar de bus te pakken naar cambodja!! Ik zou als een malle naar de hoofdstad, de dolfijnen in de mekong, angkor wat en daarna nog 5 dagen chillen op de eilanden Koh Rong en Koh Rong Samloem en daarna door naar bangkok om linds en romy te meeten. Cambodja was cheap, dichtbij, en heeft prachtige eilanden om te chillen. Op dat moment leek het een strak plan, toch jammer dat ik nog steeds niet van mezelf had geleerd na 2.5 maand; Marijke en plannen, dat gaat nooit wat worden....