25 april / 6 mei --- Vietnam 1.0

25 april --- Bye Bali
We waren al om 5 uur smiddags at Single Finn en om 1 uur in ons bed, dus dat betekende dat we een lange nacht hadden gemaakt en dus katerloos op konden staan! Nog even genoten van t zwembad, van de huge shower, van t mini ontbijt en dus van de chips van de avond ervoor en van alle ruimte die ik had om mn backpack opnieuw in te pakken omdat ik zou gaan vliegen aan t einde vd dag richting Vietnam. Ik heb best veel weggegooid; mn backpack is nog nooit zo licht en strak ingepakt. Net op t moment dat ik klaar was zei Ineke dat mn bikinibroekje van t balkon was gewaaid en we zagen m nergens meer. Dit was shiiit. Toen zijn we de bush bush naast het hotel in gegaan op zoek naar mn broekje, ik moest nog een tijdje reizen dus wilde m wel graag hebben. Na wat geklim en geklauter en gegil; want ik was doodsbang voor elk beest dat zich in t lange gras zou kunnen verschuilen, had ik m gevonden. Helemaal blij! Daarna hebben we weer een scooter gepakt om uluwatu te verkennen. We hadden al gezien dat het mooie stranden had omdat het een rotsgebied is. Gestopt bij t 1e strand, moesten we entree betalen. Serieeeus, entree voor een strand? Na een trappetje af door n rots heen, was er een klein baaitje. Het was schattig en t water was mooi helder, maar t lag er ook vollll met toeristen. Gezellig man, het leek t strand in NL wel als t een warme dag is. We hebben hier wel een zonnebril gescoord, ik had namelijk al een week die van ineke op mn hoofd omdat allebei mijn brillen stuk waren. We hadden t er snel gezien want het was er bloody hot en zijn ergens wat gaan eten. Daarna naar het strand gezocht bij Single Finn. Dit was ingewikkeld! Duizend trappen door een mini dorpje tegen de rotsen en uiteindelijk van n super eng trappetje langs de rotsen naar beneden. Dit was gaaf! Een strand onder een rots en veel surfers. Ook kon je langs de rotsen lopen en was er nog een mooi stukje, en veel schaduw! Hier hebben we het wel even volgehouden. Rond n uurtje of 4 moesten we terug: ik moest mn visa nog printen en Ineke zou met de scooter en r spullen naar de villa van de amerikanen gaan om daar nog n nachtje door te brengen. De tijd van afscheid nemen was gekomen, wat heb ik daar toch een hekel aan. See you in NL!! Na nog wat gedoe met mn visa voor Vietnam en een fixe discussie later met de vrouw achter de receptie was ook ik klaar om te gaan. Het visa bureau had me de verkeerde bijlage gestuurd dus moest ik naar NL bellen, en moest ik extra printen. (eerst zeiden ze natuurlijk dat ie stuk was, altijd t zelfde liedje hier...) De hotelvrouw vroeg er doodleuk 7 euro voor. Ik had precies nog genoeg geld voor de taxi naar de airport en een beetje extra. Ga echt niet opnieuw pinnen voor een paar velletjes papier. Uiteindelijk heb ik de discussie gewonnen en 2 euro betaald, hoppa. In de taxi naar de airport, op naar een nieuw avontuur! Op Denpasar airport een broodje gerookte zalm gegeten bij de la place, superchilll, helemaal klaar voor mn nacht op Kuala Lumpur! Ik vloog met Malindo air en had verwacht dat t shit zou zijn omdat t een dochterbedrijf van Lion Air is. Het was echt top geregeld daar! Nieuw vliegtuig, tvscherm in de stoel voor me, eten en drinken en 3 stoelen voor mezelf. Na een paar uurtjes vliegen gearriveerd in Kuala. Was daar nu voor de 3e keer tijdens mn trip haha. Het was tegen midnight en mn volgende vlucht richting saigon ging pas om 8 uur de volgende ochtend. Vond t niet de moeite waard om heen en weer naar de stad te gaan, nachtje airport hoort erbij! Dus heb een chill plekje bij de starbucks uitgezocht, wat geskyped en uiteindelijk een paar uurtjes geslapen.

26 april --- Vietnam

De nacht ging best snel, op naar Ho chi minh city! In t vliegtuig lag ik meteen in coma, maar ik had een lief vietnamees vrouwtje naast me die mn moeder speelde dus ze heeft me 4x wakker gemaakt: tijdens de nood instructies (die kan ik ondertussen dromen, stewardess worden is nu n makkie!) tijdens eten, drinken en t landen. Aangekomen op vietnam moest ik eerst een tijdje wachten op mn visa. toen ik aankwam bij de bagage band lag mn tas er al naast: flightbag open en tas open. Holy shit. Ik raakte lichtelijk in paniek want ik kwam vanuit Bali.. drugvluchtje. Zag dat ik nog n x door de douane moest met mn tas. ik had altijd heel hard geroepen: als je flightbag open is, doen alsof de tas niet van jou is! Maar hallo ik had nog 5 weken ofzo. Dus heb ik hulp van 2 vrouwtjes achter de lost baggage bali gekregen. Moest m opnieuw wegen en globaal kijken of er niets in zat. Vervolgens liepen ze met me mee om iets in t vietnamees tegen de douane te zeggen. Ik vond t echt dood eng, ze zeggen dat ze je slotje open kunnen maken maar bij mij was mn rits gewoon stuk getrokken en was er niet echt moeite gedaan om mn tas weer dicht te doen. Uiteindelijk was alles ok maar toch voelde t alsof ik een misdrijf aan t begaan was, hahah. aangekomen in m’n hostel bleek dat er veel gezellige mensen waren in mn kamer. Het zag er super mooi uit en het personeel was heel lief., dat gaf me energie! Ik was klaar met luieren en niets doen en had me voorgenomen dat ik weer actief ging zijn in Vietnam. Dus hup onder de douche en de stad in. Deze douche was the best: een raampje met uitzicht over de stad! Het was nog maar een uurtje of tien en ik had wel een soort van planning. Eerst ff bij de mac gegeten, verderop wat koffie bij de Starbucks gehaald (ik zat nog met mn hoofd in n westerse wereld en wist op dat moment nog niet dat de Vietnameze koffie THE BEST is. Liters ijskoffie heb ik gehad, ze doen er hier een laagje condensed milk in. Ook de eggkoffie is een feest.) Door een leuk parkje gelopen, kwam er een schoenenmaker naar me toe. Ik had mn favo sandals aan, begon ie er opeens aan te trekken. Vriend, doe je rustig!! Begon ie te lullen over glue; bleek dat er een mega scheur in mn zool zat. Kwam hem wel goed uit natuurlijk. Half levend op mn koffie aangekomen bij het war msueum. Dit was heftig bizar hoe toeristen buiten bij de tanks vrolijk staan te poseren terwijl zo’n ding waarschijnlijk heel veel ellende heeft aangericht. Ik moest heel diep nadenken hoe het ook alweer zat, de geschiedenis. Had t volgens mij met mn examens en daar had ik een hoog cijfer voor, maar toch ingewikkeld. Had wel gegoogeld maar toen ik er was, was ik alles kwijt Heel veel fotos, en die waren niet leuk. Ik probeerde me te concentreren op m nedeelandse man die van alles aan t uitleggen was aan iemand anders maar er was een huuuge groep met asians die nogal luidruchtig waren, kon ik echt niet hebben. Toen ik in de fotozaal kwam met de agent orange fotos was t klaar; ik weet niet of t kwam door mn weinig slaap maar ik voelde de tranen branden. Wat zijn deze mensen door een hel gegaan en het is nog zo recent... er was ook nog n stukje gevangenis met een bord met alle straffen erop, ik ga dit niet herhalen. Ik kon er niet meer naar kijken. Helemaal ontdaan ben ik weg gegaan. Wat moest ik van vietnam gaan verwachten? Maar rustig verder gelopen en nog wat sightseeing gedaan. Naar n kerk geweest en gelopen door een leuk boekenstraatje. Daarna gestrand bij de markt en lekker geshopt en afgedint. Ben ik net mn nieuwe sportpakkie aan t afrekenen, begint iedereen heen en weer te rennen en ik werd ongeveer naar buiten geduwd toen hoorde ik iets; het leken net schoten. Ik dacht een paar seconde dat ik midden in een terroristische aanslag zat. Uiteindelijk bleek dat er brand was uitgebroken ofzo. Sensatie!! Toen in de supermarkt de nodige dingen gehaald. Dit was een grappiy mandje: ketchup voor mn haar want t was alweer groen, lijm voor mn sandalen, een kam want die was ik al sinds singapore kwijt en nog wat food. Terug in mn hostel lekker gechilled en daarna met mn roomies wat gegeten op de nightmarker. Dit was wel even een kleine cultuurshock. Vietnam was echt anders dan indo, alleen al de mensen. Ze zijn zo fel en praten raar. Na wat fresh springrolls nog ff over de markt gelopen, vollll met neppe dingen. Toen eindelijk mn bed in.

27 april: tunnels...
Breakfast included, dat was ik niet echt gewend tijdens mn trip. En wat voor breakfast! Onbeperkt fruit en salade en knap brood. Die baguettes hier noemen ze Bahn My. Ik kan geen Bahn My meer zien. Ontbijt. Lunch. Diner. Na het stappen X 10000. Een haat liefde verhouding want ze waren cheap. Als je me vraagt waar ik op heb geleefd hier is t dus ijskoffie en die verdomde bahn mys haha. En oreos en la vache qui ri kaas, dat krijg je als je 1000 uur in een bus door brengt, maar dat komt later. Daarna op naar de Chu Chi tunnels, een tunnelstelsel in t bos van 150 km lang waar Vietnam eem guerillaoorlog voerde tegen de amerikanen. In deze tunnels zijn veel mensen dood gegaan, dus ik had me ingesteld op weer een heftige ervaring. Na een paar uur rijden en een stop (had mokerveel geld betaald voor die toer dus ik was over de zeik) bij een soort op/maat waar ze schilderijen maken met schelpenstukjes (gehandicapten dus, doen ze goed voordar je een bezoek brengt aan een gebied waar er met napalm gestrooid is...) Was er in dat winkeltje wel mooi een vette schorpioen op de grond, zelfs de medewerkers waren aan t stressen. Toen was ik bang dat heel vietnam vol zat met enge dieren. Heb hierna niet eens meer een vlieg gezien… het schijnt dat ze hier elk dier dat ook maar bestaat opeten. Heb ook wel veel restaurants met hondenplaatjes gezien en de raarste stukken vlees op de markten. Vissen door de helft die nog bewegen, dooie varkens achterop scooters en in volgepropte trucks maar vooral heeel veel kippen… ik reisde een tijdje met een vegetarisch meisje en van haar moest ik er naar kijken; want ik eet het ook. IF YOU DONT LIKE THIS DONT SUPPORT IT. misschien geef ik r wel gelijk... Ze stoppen ook slangen in een pot met rijstwijn. Lekker rustig! Maargoed: de tunnels. De tourguide was n behoorlijke teut en ze praatte nogal vanuit ‘wij uit het zuiden’ standpunt. Eenmaal bij de tunnels had ik t snel door: dit wordt niets. ik had gehoopt op wat diepgang over de oorlog maar ze maakte alleen maar stomme grappen en alles draaide om fotos maken en hoe goed ze warem in boobietraps (ja, ze waren zeker slim) toen we terugreden zei ze doodleuk dat ze ruzie met china hebben over n rivier maar dat ze nu wel weten hoe ze oorlog moeten voeren, ok… Op t terrein hoorde je ook veel schietgeluiden. Eerst dacht ik dat t speakers waren voor de beleving, had me niet verbaasd. Uiteidelijk bleek dat je er met verschillende amerikaanse geweren van toen kan schieten voor geld, nog veel belachelijker… Natuurlijk deed iedereen vrolijk mee aan de kijk ik ben in een gebied waar miljoenen mensen zijn overleden en moet dus overal lachend op de foto x duizend. Ik ergerde me kapot. Ik ga niet met een lachend hoofd uit de ingng van zo’n tunnel hangen of op een half kapotgechoten amerikaanse tank poseren. Ze had t al snel door dat ik t afkeurde dus ze deed stom. Later werd ze mn beste vriendin omdat ik als een van de weinigen 150 meter door de tunnels durfde te kruipen. Dit was bizar nauw en bloedheet, en dan hebben ze t voor de toeristen nog groter gemaakt. Wij als niet vietnamezen zoudem vast komen te zitten: dat is wat er ook veel gebeurden met de amerikanen die uiteindelijk aziaten gebruikten als tunnelratten. Ze kreeg t zelfs voor elkaar dat ik lachemd op eem foto IN die tunnel sta en ik bedenk me nu dat ik die ook op reislogger heb gezet… oeps. Toen ik hoorde dat vrouwen hun babys moesten vermoorden omdat die teveel geluid maakten in de tunnels en daardoor het leven van de vietnamezen in gevaar zou brengen voelde ik me alweer schuldig. Wat bizar. Toch deed niemand alsof t ernstig was. Na wat cassave (dat aten ze veel, alles voor de beleving) super laat terug in de stad. Had expres meer geld betaald voor de ochtendtour zodat ik nog wat van saigon kon zien maar dat kon ik wel vergeten. Late lunch om 4 uur en verhuizen naar het partyhostel. Aaf was hier geweest en het scheen leip te zijn. Op mn kamer sliep een zuid afrikaans meisje: Ann. Onthoud deze naam goed want ze gaat nog veel voorbij komen. ann en ik ontkende voor 2.5 week dat we samen reisden omdat ik de hele tijd een dag op voor liep. Uiteindelijk hebben we drie weken lang dezelfde avonturen beleefd.

Het was deze dag koningsdag dus ik kreeg korting op mn verblijf ennn er was een fissa op de rooftop! Met NL muziek, joepieee. Kom ik aan op die rooftop; iedereen in t oranje, zelfs de niet hollanders. Voelde me wel een beetje een nepperd maar hallo wie neemt er nou oranje mee op reis. Ik werd al snel ondergekladderd met een nederlandse vlag en een oranje hart, terecht! We hadden coupons voor gratis bier gekregen, dat is normaal in Vietnam. Daarna was t happy hour, dat is t er ook altijd. We hadden nog n groep gasten ontmoet die de volgende dag een motor gingen kopen. Ann had gezegd: als jij t doet doe ik t ook. Ik had er over nagedacht. T zijn van die super coole honda win’s en veel mensen touren daar dus mee door vietnam. Maar ik zag t met die gasten niet zo zitten. Na n potje limbodansen door naar de pubcrawl. Dit scheen leip te zijn. Dat was het niet. Evengoed laat in mn bed natuurlijk.

28 april --- beach again
Jep, kater was weer aanwezig. Kon echt geen drank meer zien na Bali. Al was Vietnam 100x goedkoper... Had mn lelijke pubcrawlshirt gedoneerd aan mn bovenbuurman (iedereen loopt in azie met pubcrawlshirts, t lijkt salou wel...) Ontbijtje op de rooftop, vast tussen de liftdeur, nog niet zo scherp dus maar weer terug mn bed in en na een Vegetarische Bahn My met Ann ons 1e neppe afscheid en op naar mn volgende bestemming. Ik besefte me dat ik vietnam de verkeerde kant op deed. Had heel veel strand in indo gehad, ging ik nu weer naar badplaatsen! Maar ik moet t toch maar allemaal gezien hebben he nu ik er toch ben. Mui Ne stond op t programma. Mn 1e busreis; werd vervloekt door dr buschauff omdat mn slipper stuk ging terwijl ik maar de bus aan t rennen was. Ze hadden blijkbaar haast maar hallo zij waren een half uur te laat. Het was een slaapbus. Midden op de dag. Wel luxe! 6 uurtjes later gearriveerd. T was nog ff ingewikkeld met in een ander dorp gedropt worden en gepropt in een minivan, en een vietnamees sprekende chauff duidelijk maken dat je afgezet wilt worden bij je hostel. Maar t was gelukt. Upgrade naar n Private Room. Nice! Maar wel geisoleerd... was een hotel met 2 zwembaden en een mooit uitzicht ennn lekker eten. Savonds lekker alle privacy om te skypen en een beetje te chillen en nog steeds bij te komen van alllle halve nachten de afgelopen weken.

29 april --- planningfails
Zou vroeg mn bed uit om n scootertje te huren en de sanddunes te doen zodat ik de volgende dag door kon naar mn volgende bestemming Wordt ik wakker, regent t super hard. Vielen mn plannen dus mooi in t water. Toen maar even zwemmen, rustig aan ontbijten, paar ijskoffie erin en verhuizen naar t andere hostel, dit scheen de place to be te zijn maar was vol mn 1e nacht. Sportief 1 km met mn backpack door de hitte gelopen. Het was ondertussen al middag, dus ben op mn scooter n stukje t dorp in gegaan, massage gepakt en 10 minuten strand. Maar ik was onrustig: Jup, de paniek sloeg weer toe! Ik moest plannen. Wanneer wil ik weg uit Mui Ne. Ik had t helemaal bedacht, als n malle door viet heen en dan nog laos en cambodja in 2 weken (grappige gedachte...) Maaar ik was nu alweer een dag verloren en ik vond t hostel stom (natuuuurlijk. Iedereen vond t daar helemaal geweldig en ik vond t weer geen reet aan.) Toen appte Ann me dat ze onderweg was, dus zouden we die avond weer meeten. Dat gaf me rust. Heb ik uit verveling toch mooi mn sportpakkie aangetrokken en ben in 5 km over de boulevard gerend. Superchill! Die avond wat gegeten met Ann en optijd slapen. Drum n Bass party op het strand; sorry guys mn bed ligt beter!
30 april --- Sanddddunes
Vroeg n scootertje gehuurd en op naar de dunes met Ann! Er zijn rode en witte. Ik verwachtte er niet veel van: duinen hebben we ook in NL. Eerst maar de rooie, die waren het meest dichtbij. Het was op de kaart ‘just straight’. Dat is ondertussen wel n dingetje geworden met mij en ann. ‘Hoe moeten we rijden?’ ‘Just straight’ ‘Weet je t zeker?’ ‘Ja kijk maar’ 10 minuten later verdwaald. Azie is ingewikkeld. Uiteindelijk toch aangekomen. In NL rollen of rennen we van de duinen. In Vietnam glij je van de duinen. Dus een mooi stukje plastic gehuurd en daar gingen we. In de hitte op zoek naar een stijl stukje. Ann had er helemaal zin in, helaas kwamen we niet verder dan 1 meter, werkte natuurlijk niet. Gelachen hebben we iig! Na n kokosnoot door naar de white dunes. Dit scheen minder toeristisch te zijn, dus daar had ik helemaal zin in. Was wel een stukje verderop maar konden we lekker touren, der route was prachtig! Langs het strand en later door de red canyon van Vietnam. Onderweg gestopt door mannen in uniform; jup de politie moest ons hebben, hier waren we al voor gewaarschuwd. Dik dokken omdat we geen internationaal rijbewijs hadden. Werden er fotos onder onze neus geduwd van foreigners die dood op de weg lagen; dit gebeurt er met je als je zonder internationaal rijbewijs in vietnam rijdt, maar als je me 25 euro geeft doe ik alsof ik je niet gezien heb. Probeerde nog een beetje mn charmes in de strijd te gooien om er geld vanaf te krijgen maar toen ik zei dat ik t niet bij me had stond meneer de politie al klaar op zn motor om ons naar t bureau te begeleiden. Dus we hebben ze betaald; vroeg ie om mn nummer. Ik zei dat ie me mocht ttrakteren in een superdeluxe restaurant van t geld dat ze net aan ons hadden verdiend. Konden ze wel om lachen. Aangekomen bij de white sanddunes eerst een hapje eten. Willllen we noodlesoup of noodlesoup? De White dunes waren veel mooier: het leek net op n woestijn! Tijdens t zweten boven ons soeppie, hoorde ik; i know you! lag Brandon daar heel toevallig in n hangmat tr chillen. Ik had brandon onmoet in Ho Chi Minh, we sliepen in dezelfde kamer. Hij had die dag een motor gekocht en was dus naar Mui Ne gereden. Hij was hier met een local die hij had ontmoet en sliep op zijn boot Brandon was n vogel en reisde echttt budget budget. Dit verhaal heeft wel een rare wendig gekregen: een paar dagen geleden heb ik te horen gekregen dat Brandon is verongelukt in t verkeer van Vietnam. Dit was wel even een realitycheck...
Ann en ik zijn na het eten op een quad gestapt, op avontuur! De enige instructie die we kregen was dat we volgas moesten. Ik mocht als eerst aan t stuur. Was toch best lastig om dat ding onder controle te houden dus ga je automatisch gas minderen; dan blijf je dus vastzitten! Stonden we daar na 3 minuten haha. We werden gered, maar even later gebeurde t weer. Toen was de quadmeneer er klaar mee; we moesten bij m achterop en goed vasthouden. Dus wij dachten we moeten terug, nou mooi niet. Voor we t wisten scheurden we vollllgas door de woestijn heen. Door se kleur van t zand zie je geen diepte; totdat je op t randje staat Toen beseften we dat t wel heel hoog was, en hij remde niet. Toen kwam t besef; holy shit we gaan er vanaf. Ik hoor Ann en ik nog steeds schreeuwen; no no no no, aaaaaaaah. Volgas van de duin af, dit was serieus een 90 gradem drop; de wielen raakten t zand niet eens recht naar beneden. Voor we t wisten warwn we weer boven, en ging ie gwwoon nog een keer. Het is lang geleden dat ik zo hard heb gegild, en die kerel te lachen natuurlijk. Ik heb m goed vastgehouden, die had de dag van zn leven. Na n paar heftige rondjes was t weer onze beurt; maar nu opeens werd t ons verboden om iop bepaalde stukken te rijden. Nu ik had gezien wat er achter de hellingen schuilde was ik doodsbang: ik ga daar niet vanaf. Dus na n paar minuten zijn we teruggescheurd, zo stoer als we waren haha Achtersf hebben we een paar mensen gehoord die over de kop waren geslagen; goede keus geweest dus. Daarna zijn we volllll zand terug gereden naat Mui Ne samen met brandon en zn vriend Hier hebben we bij t vissersdorpje nog even gechilled. Een strand vol dooie vissen, er was wat engs met de zee aan de hand. Het werd in die tijd dat ik in Vietnam was afgeraden om vis te eten en zelfs op bepaalde plekken te zwemmen. Toen we op t strandje zaten pleurde Brandon nog van t mjni plastic stoeltje af, die locals hadden de dag van hun leven: heb vietnamezen nooit meer zo hard en zo lang zien lachen. Daarna gechilled bij mn zwembad en savonds met Ann in n local restaurant gegeten met heel veel dronken vietjes, t was holiday voor ze dus dat betekende feest! Toen kwam afscheid poging 2 want ik zou de volgende daar naar Dalat gaan. Was die dag verhuisd van kamer (boek altijd voor 1 nacht voor t geval t kut is, maar als je dan bijboekt slaap je altijd in n ander bed. Hierdoor heb ik de afgelopen 1.5 geen nacht in t zelfde bed geslapen. Best vermoeiend..) Ik lag er vroeg in maar mn onderburen van t stapelbed konden niet van elkaar afblijven, travelerslife.....
1 mei --- Nature!
Ik had er helemaal zin in: op naar Dalat, een leuk stadje in de bergen. Eindelijk weer echt groen! Busreis was oke, 5 uurtjes en ik was gearriveerd Had een leuk hostel geboekt; voelde me er meteen thuis. Kwam al snel n NL jongen tegen. Wilde naar n waterval, alleen kreeg ik niemand mee omdat ze bang waren dat t ging regenen. Wat een pussys. Toen ben ik koffie gaan drinken in n hippe tent en gezellig gekletst met de barmannen, die hadden allemaal tattoos! Dat was een feestje. Toen begon t serieus te regenen en zeiden de mannen tegen me dat t moeilijk was om n scooter te krijgen omdat t nog steeds holiday was. Ok in gaf t op Toen stelde n canadees meisje voor om te gaan yogaen. Goed idee!! Samen met de Nl jongen en n duitser naar de yogaclass gegaan. Dit was de beste les die ik in Azie had gehad! Veel Mantras (Van die rare zinnen en geluiden die je moet maken) Maar ook heel veel nieuwe oefeningen. Ik had n meise naast me die op r hoofd kon staan voor n kwartier, was wel een beetje impressed... Terug in t hostel was Ann daar alweer. Die had de middagbus en t zelfde hostel. Gezelllllig! Begon t opeens toch hard te regenen, en t werd koud. Onder de 20, niet normaal! Die avond had t hostel gekookt voor alle gasten, dat deden ze elke avond. Supergezellig met zn allen aan een tafel vol met eten dat nog lekker was ook. Die avond met een groep de stad in gegaan; er scheen een of andere vage doolhofbar te zijn. Leek net n spookhuis; een themadoolhof naar de rooftopbar, was wel geinig maar de rooftopbar was gesloten tegen de tijd dat wij er aankwamen. Toen maar in de 2e bar gehangen: daar kwam ik 2 andere gasten tegen die ik oook in Ho Chi Minh mn 1e nacht had ontmoet. Ze waren super enthousiast, en dronken. Maar wel gezellig. Om n uurtje of 1 had ik t wel gehad, we moesten de volgende dag canyoingen en ik wilde geen kater. We waren ondertussen wel al onderweg naar n club; dus toen ik zei dat ik ging stopte de hele groep om me over te halen. Helpt niet jongens! Ann wilde blijven dus hadden de jongens een halve kennis voor me geregeld die me op zn scooter naar mn hostel had gebracht, want alleen mocht ik natuurlijk niet.
2 mei – Op Avontuur
De dag was aangebroken: ik moest van watervallen gaan abseilen. T was eigenlijk helemaal niet mn plan maar toen ik er was dacht ik gewoon doen! We waren met een leuk groepje uit t hostel: 2 nl meiden, t canadeze meisje van yoga en ik en ann. Bij de pickup was t al feest: onze begeleider noemde zichzelf banana, de ander was baby banana en se 3e heette buffalo. De slogans van de dag waren: dont be crazy, be lazy en No Worry Green Curry. Nou lachen natuurlijk. We hadden een compleet pak aan; wetsuit, zwemvest, handschoenen een helm en een tuigje. Het begon in een soort pretpark achtig iets, toen dacht ik nog wordt t een neppe waterval?? Maar daarna gingen we de natuur in. Het oefenen was wel even spannend. Had wel eerder n x geabseild maar dat ging niet zo goed. Nu werd je zo goed vastgehouden dat er niet eens iets fout kon gaan. We zijn van 2 watervallen geabseild en 1 rots, zijn van een rotsglijbaan geweest, ik heb 2x van de 7 meter gesprongen en 1x van 9 (en nu heb ik nog steeds spijt dat ik de 11 niet heb gedaan) Ik vond de 9 wel echt spannend hoor,maar toen ik op t randje stond riep banana: you can do it schatje!! (ja hij kende NL woorden) Nou daar ging ik! Er was vast nog veeel meer. Het was ook een pittige tocht door de jungle, dat was voor mij misschien nog wel gevaarlijker want mijn evenwicht is echt shit. Heb ook 1x languit gelegen natuurlijk, struikelde over n rotsie in t water maar gelukkig had n fransman me vast. T laatste obstakel was ook cool, n stukje abseilen, toen kwam je middem in een waterval terecht en als je dat niet goed deed kwam je in de wasmachine (ging je spinnen) en als je touw op was moest je je loslaten en werd je een stuk onderwater gezogen. Het team was superleuk, doe gasten mega enthousiast maar ook heeel serieus. Iedereen heeft ook uiteindelijk alles gedaan omdat zij precies weten wat ze moeten zeggen. En de lunch was the best! Bahn Mys, cake en heel veel fruit. T laatste half uurtje was t zwaarste; moesten we 30 minuten lang een trap beklimmen naar de weg. Die had ik niet zien aankomen. Bloed heet met dat pakkie aan. Die avond waren we helemaal gesloopt; gingen om half 11 weg en kwamen om 7 uur terug. Precies optijd voor t eten! Daarna een beetje gechilled en hup naar bed want we hadden n lange dag voor de boeg: 18 uur in een bus naar Hoi An.
3 mei – Reizen
Ja vietnam is groot. En de afstanden zijn lang!! Heeel veel uren in bussen doorgebracht. De bussen zijn best comfortabel, alleen de drivers wat minder... Om 1 uur de bus in naar Hoi An, via Nha Trang. Ann stapte uit in Nha Trang, (afscheid 3) ik bleef met de nederlandse meiden in de bus naar Hoi An, kan hier veel over vertellen maar boeiend is t niet. Heb t overleefd, wifi in de bus, prima. De volgende ochtend aangekomen in Hoiiiii An.
4 mei – Hoi An? Doei An!!!!
6 uur sochtends aankomen na 18 uur reizen, dan ben je wel toe aan een douche. Ik had een hostel geboekt waar iedereen heen ging; stomme fout. Ik mocht pas inchecken om 12 uur.... 12 uur!! Iedereen komt daar met een nachtbus en t enige wat ze me konden aanbieden was een ontbijt waarvoor ik nog dik moest betalen en een paar ligbedden bij t ranzige zwembad. Maar wat gegeten, telefoon opgeladen en op zoek naar Ijskoffie! Naar t oude stadje gelopen, daar staat Hoi An om bekend. Old town is nog volledig in de staat zoals t honderden jaren geleden was en t zijn allemaal smalle straatjes met oberal lampionnen en een gracht. Superschattig, en mega toeristischhh want in elk oud huisje zit nun n souvenirshop. Maaar ik had nog geen souvenirs en ik verveelde me. Na een goede ijskoffie dik shoppen dus! (tijdens mn ijskoffie heb ik n half uur naar n biddende monk moeten luisteren dus ik was niet meer gefrustreerd over t hostel). Na lekker shoppen terug naar t hostel. Had onderweg wel al n ander hostel geboekt die iloon had getupt en dat was slim, want bij t inchecken: blijkt dus dat ze geen dorms toegestaan zijn in hoi an en ik dus in n private room werd gegooid met een of andere oude kerel die er de hele dag lag te slapen.... Serieeeeus. Toen maar aan t zwembad gelegen en kaarten geschreven, werd ook wel eens tijd. Die avond begon het vet te plenzen; wel even aan de bar gehangen maar er was niemand. Toen had ik natgeo op mn tv dus was alles weer ok!
5 mei --- Annnnnn
Weeer verhuizen. (Na een flinke zoektocht naar n postkantoor oppp blote voeten, slippers weer eens stuk) werd warm ontvangen door n gast uit NZ die er werkte. Dit was gezellig! Weer in n private room gegooid maar dat was ok. Ik was er op voorbereid. Mn roomie, die ik pas die nacht had ontmoet, bleek super leuk te zijn. Meisje uit England, fijne dronke gesprekken gevoerd hahaha. Voordat ik dronken werd ben ik naar t strand gefietst, t deed me serieus denken aan de beemster maar dan iets droger. En vlakkk voordat ik wegging kwam ik Annn weer tegen, jeeeej. Op t strand lekker gechilled, mezelf getrakteerd op n ligbed. Savonds lekker sociaal meegedaan met de bbq ennnnn de pubcrawl! Hadden we een of ander leip wijf mee die toch kon zuipen en ons buckets en shotjes zat te voeren (en ik had eindelijk n wijntje, yesss( en ik moest een shotgun doen.... wordt er een gat gemaakt aan de onder kant van n blikje bier en alsnje dan t blikje openmaakt aan de bovenkant spuit alles eruit en dat moet je dus in 1x achterover gooien. Nooit. Meer. Ook heeft Ann deze avond een beetje respect voor me verloren: ze kwam erachter dat ik een justin bieber fan was... Om n uurje of 2 vond ik t wel prima, was geinig maar niet voor herhaling vatbaar hoor. Mn afterparty met mn roomie was dus wel lache.
6 mei --- fietsen
Maar weer fietsen: de NZ jongen was de free tourguide voor vandaag en hij was leuk dus gingrn we genieten van n gratis fietstocht door Hoi An. Was wel lache maar ik had alles al wel gezien dus was lekker met iedereen aan t teuten. Denk je trouwens dat n fietstocht veilig is: ging de guide volop op zn plaat haha. Ik had een vette kater en t was warm dus was blij dat we op t strand eindigden! Vol an de patat terwijl we in ewn supeegoed seafood restaurant zaten hahah. Daarna nog sandalen laten maken want mijnes waren stuk, zou t vrouwtje ze de volgende ochtend bih mn hostel brentrn. Top geregeld dacht iknzo! Die avond lekker op de kamer gechilled en de film white chicks gekeken met mn roomie na n bezoekje aan de nachtmarkt!