31 maart / 6 april --- Cimahi / Singapore --- Zen bij de Zusters & Spenden in Singa!

31 maart --- indo 1.0

Dit was mn favoriete ontbijt!! Ik zat daar rustig national geographic te kijken met marcel en opeens werd justin bieber gedraaid. Dit was echt feest. Ik werd er zelfs een beetje rood van, viel door de mand ha. Toen heb ik mn nederlandse reismaat op de metro gezet, hij is het binnenland van Maleisie ingetrokken (poging 2) en ik heb wat later mn vliegtuig naar Bandung gepakt, (poging 1) op naar de zusters! Tussendoor heb ik nog ‘even’ een nieuwe telefoon gekocht. Mn S3 had kuren, hij viel de hele tijd uit en dat is echt kut als je aan de andere kant van de wereld zit. Ook had mn camera t begeven dus heb nu een S5 met knappe camera. Die had ik ook al voordat ik wegging maar die begaf t een paar dagen van te voren. Ben er nu iig weer blij mee en mega zuinig. Op de airport geskyped met de jarige Simone (altijd fijn, goede wifi) want had uiteindelijk 2.5 uur vertraging en de vlucht was niet heel chill. Het cabinepersoneel had echt wat tegen mij als enige niet indo op de vlucht, ik deed alles verkeerd. Zo voelde het sowieso wel in Kuala. De sfeer in de stad was heel fijn omdat ze niet vet gefocussed zijn op toeristen en iedereen lekker zn eigen ding doet maar daardoor konden ze ook best wel rude zijn. Eenmaal aangekomen in Bandung moest ik echt lachen. i had al gezegd dat t niet heel veel voorstelde maar dit was echt niets. vanuit t vliegtuig liep je een hokkie door voor de douane en meteen om de hoek was een niet automatisch rolbandje van 2 meter waar de tassen op gegooid werden. Bij de douane kreeg ik een gratis visum. Dit vond ik echt raar omdat ik had gehoord dat je maar via 5 plekken in indo een gratis visa on arrival kon krijgen en bandung zat daar niet tussen. Ook vroeg ie alleen naar de datum waarop ik t land uit ging en heb ik nergens mn ticket hoeven laten zien. Heb best vaak verhalen gehoord over dat ze je best kunnen naaien met een visum dus was wel een beetje wantrouwend. In de arrivalhal zag ik zo 123 geen zuster. Ik dacht nog even na de dikke vertraging dat ze er niet zouden zijn maar toen ik me omdraaide stond zuster alberta daar al met de driver! Was natuurlijk niet zo moeilijk om mij te herkennen als enige blonde tussen al die indos. In de auto werd er meteen melk en water in mn handen geduwd en gingen we meteen op zoek naar Martabak, want ik moest eten van ze. Martabak is een soort dikke pannekoek en dit kan je zoet en hartig eten. Mega lekker!! Dit scheen ook tante truus haar favo te zijn. Zuster Alberta begon al meteen te vertellen en vragen te stellen. in t begin even wennen want er is af en toe wel geduld nodig om iets te begrijpen maar dat hield me tenminste een beetje wakker. Onderweg naar Cimahi moesten we een zuster ophalen die terug kwam uit Jakarta, alleen heeft zij nog geen telefoon omdat ze een junior is. Na 20 rondjes rijden hadden we r gevonden en konden we naar t klooster. Ik had geen idee wat ik ervan moest verwachten. Heb natuurlijk genoeg verhalen gehoord en fotos gezien, maar toch is t anders om r echt te zijn. Na een kopje thee ons bed in want t was voor de zusters al laat, half 11! Ik kreeg een fijn optrekje met 2 tweepersoonsbedden en een douche en wc. De douche werkte niet, i had me nog gewaarschuwd dus dat werd douchen met een emmertje! Wel warm water, dat was ook wel nodig want jeetje wat een temperatuurverschil vergeleken met maleisie en sri. Ik lag niet helemaal lekker in dat bed. Ten eerste omdat ik geen idee had waar ik was omdat t donker was, ten tweede omdat ik er in mn eentje lag en de zusters helemaal aan de andere kant van t complex en omdat ik als de dood was voor beesten in mn kamer en er niemand was die me kon redden. Geen oog dicht gedaan dus. Voorderest ben ik wel stoer hoor.

1 april - 2 april --- kloosterlife!!
Ik had mn wekker om 0500 gezet om de ochtenddienst van 0530 mee te kunnen maken. Ik was bang dat ik niet wakker zou worden maar he: die wekker was dus echt niet nodig. Om 430 allllle moskeeen in de omgeving op standje duizend. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik denk dat er een stuk of 7 in de omgeving waren die allemaal een gebed deden. Dit gebeurde dus 5x per dag. Daar raak je snel aan gewend. Nu begreep ik dat driekwart van Java moslim is. Heb dan wel in Nieuw West gewoond maar daar hoorde ik ze niet hoor! Dat vond ik wel interessant dat de zusters tussen ontzettend veel moslims leefden. Zuster Alberta vertelde dan ook dat ze een keer vluchtelingen wilden helpen maar dat zij de help niet accepteerden omdat ze als zusters gekleed waren. Echt bizar. Vond ook echt dat de mensen die de zusters hielpen en waar zij mee te maken hadden met zo veel meer respect omgingen dan dat anderen dat deden.
Om 0530 soort van fris en fruitig in de kerk. Dit was ik echt niet gewend meer zo vroeg. Hier zag ik ook alle zusters voor t eerst maar kon pas echt met ze kennismaken tijdens het ontbijt daarna. Er waren ook een paar bezoekers van andere kloosters in de omgeving dus ik was wel nog een beetje in de war wie nou wie was maar jeetje wat een schatten en wat een warm welkom. Meteen aan de rijst en kroepoek, onbeperkt kroepoek allllll day everyday! Wat een feest. Ook werd meteen het blad met broodbeleg voor mij op tafel gezet. Er waren een man en een zuster vanuit een ander klooster die allebei een beetje Nederlands konden praten. Die hebben mij die ochtend een korte rondleiding gegeven over t complex. Wat een fijne plek, met security voor de poort! Zo veel planten en bloemen en cactusssen in de binnentuin! Daarna ben ik met zuster Alberta meegegaan naar de school. Daar was nog een paasmis voor alle kinderen. Die school is echt mega! Een kleuterschool, basisschool en middelbare school en super veel kinderen. De pastoor was echt grappig, ik begreep er geen bal van maar al die kids waren constant aan t lachen. Sommige waren constant afgeleid omdat ik er zat en dan werden ze op t matje geroepen. Voelde me wel een beetje schuldig. Toen het af was kwamen alle kleutertjes in hun schoolpakkie naar me toe. Ze waren echt te schattig, vanaf dat moment wilde ik kids!! Aziatische kindjes zijn echt moppies. Daarna heb ik een uitgebreide rondleiding van zuster alberta gehad langs het graf van tante truus, de kliniek, het hotel en naar het opa en oma huis. Bij het hotel was oma daar die eigenaresse van de grond daar was. Ze zei tegen me dat t beter was om niet getrouwd te zijn want dan kon ik lekker doen waar ik zelf zin in had zoals reizen, daar was ik het volkomen mee eens! Mocht van r ook gratis gebruik maken van het zwembad en de gym. In het opa en oma huis werd ik als de koningin ontvangen. Wat een lieve mensen wonen daar en wat bijzonder dat er in indo zo’n plek bestaat. Er hing ook een grote foto van tante truus, die wordt 100% gemist! Moet van zuster alberta ook sorry zeggen voor de mensen in NL dat ze een beetje achter loopt met de brieven omdat zij ook nog alles moet leren, haha. Ik had een heel leger scholieren achter me aan en er werden weer de nodige fotos gemaakt. Nog een potje getafeltennist en daarna was het tijd voor de lunch. De zusters komen best vaak samen. Sochtends tijdens het bidden en de kerkdienst en het ontbijt. Dan tijdens koppiestijd, lunch, weer koppiestijd en savonds tijdens t eten en bidden. Ik werd echt mega volgepropt, moest alles van ze proberen en heb zo veel nieuwe dingen gegeten en gezien hoe het groeit. Als ze dachten dat t te spicy voor me was kreeg ik wat anders. Probeerde zo veel mogelijk te eten maar toen ik een kippenpoot in een pan soep zag ging me dat toch echt te ver. Ik ben wel echt helemaal fan geworden van indo eten hoor, alleen rijst 3x per dag gaat me dan net te ver. Na de lunch naar de huizen voor armen. Deze huizen zijn gebouwd door de zusters en daar mogen mensen die het niet breed hebben voor 5 jaar voor een lage huurprijs wonen en op die manier kunnen ze centjes sparen voor daarna. Er was een man die zat te roken, zuster alberta vond dit niet kunnen en dat snap ik. Zijn vrouw was hard aan t werk voor de zusters en hij zat thuis en dus te roken. Terug in de auto vertelde ze dat dat een lastige situatie is en daarom mediteren de zusters dus in hun eigen tijd om in dit soort situaties juist te reageren.
De rest van de middag heb ik in een kast van tante zuster mogen snuffelen met allemaal fotoboeken. Perfect georganiseerd met nummers en een briefje wat waar in staat. Dat heb ik helaas niet geerfd van de van der leeen kant. heel erg leuk om te zien wat zij hier in de afgelopen jaren heeft gedaan. Ook fotos van haar bezoeken in Nederland, oude fotos van opa en oma, papa, trouwfoto van papa en mama, fotos van familie die bezoekjes aan indo hebben gebracht en zelfs ik stond er als baby in op een foto van volgens mij het 40 jarig huwelijk van opa en oma. Hierna ben ik in slaap gevallen, wat duurt een dag lang als je om 5 uur op staat! Savonds gebeden in de kerk, er was bezoek van andere Dominicanen uit Jakarta dus was een drukte aan de eettafel. De volgende ochtend weer kerk, ontbijt, mn kleding werd gewassen (superrrrfijn, maar na 2 dagen in je backpack stinkt t alweer) Ook heb ik een bloemstukje met een kaartje bij Zuster Edmunda haar graf gelegd. Ben er best vaak geweest om gewoon even te kijken. Daarna ben ik met zuster mariana, zuster alberta en de coordinator van alllle dominicuskloosters in indo de auto ingegaan naar een dorpje ergens in de bergen tussen alle theevelden door. In dat dorpje was er een soort complex dat ze wilden gaan gebruiken voor een soort bijeenkomst (volgens mij noemde hij het iets van retreat ofzo) super mooi uitzicht!! Onderweg nog voor een heel weeshuis een soort hele grote sinaasappel alleen dan niet oranje gekocht, ze noemde t iets van bali orange ofzo. Dit deden ze bij een mannetje langs de weg, en toen we hadden betaald gaf zuster mariana nog een pakje drinken en wat cake. Hoe schattig, ik denk daar dus niet eens bij na want je helpt hem al genoeg door zn halve oogst op te kopen. Op de terugweg in de auto keihard de cd van whitney houston aan. Dat was cool. Heb echt 100 vragen aan zuster alberta gesteld omdat ik geen idee heb hoe streng zo’n klooster nou is maar ja zij luisteren ook normale muziek af en toe maar toch hield ze meer van klassiek. Tot ze een mega hip nummer begon mee te zingen toen dacht ik ja ja. Haha. Ik heb ook een gesprek tijdens de afwas met de zusters gehad over boyfriends. Die vraag werd dus aan me gesteld. Ik schrok daar een beetje van omdat ik dacht dat daar niet over gepraat werd maar toen ik zei no boyfriend vroegen ze aan me of dat wel normaal was op mijn leeftijd dat ik nog niet getrouwd was haha! An ze knikten wel goedkeurend dat ik vertelde dat jij al een eeuwigheid bij tim bent. Dat jullie nog niet getrouwd zijn werd nog geaccepteerd vanwege t feit dat er nog geen babies in t spel zijn. De manier waarop zij afwassen is trouwens echt van hoogstaand niveau, daar kunnen wij zeeeker nog wat van leren linds; misschien moet je ook maar even langs gaan. Ze gebruiken 5 bakken: in de 1e bak wordt t afgespoeld, in de 2e bak afgewassen met zeep en een spons, de 3e bak is voor t afspoelen van de zeep, de 4e bak wordt dit nog een x gedaan omdat al het afwasmiddel blijft hangen in de 3e bak en dan de 5e bak is gekookt water waar alles nog een keer wordt doorheengehaald. En dan heb je nog de afdrogers!! Dit was dus een gezellige boel. Een van de zusters vroeg ook aan me wie mn favoriete zanger was: justin bieber natuurlijk!! die kenden ze wel alleen vonden ze jezus leuker. toen ik t aan een van de jongere zusters vroeg begon ze wel een beetje te giechelen, zie je wel; iedereen houdt van justin bieber.
Wat ik zo leuk vond was dat ze allemaal zo hun best deden om met me een gesprek te voeren. In t begin deed iedereen alsof ze geen woord engels spraken maar uiteindelijk kwamen ze allemaal een beetje los en begreep ik ze zelfs af en toe in t indonesisch.
Op de momenten dat ik niet op sleeptouw werd genomen had ik Chico de hond. Chico was nog geen half jaar oud en t was echt een druktemaker maar zo leuk. Chico was mn beste maat en ik mis m zelfs een beetje. Hij kon wel echt vervelend zijn en at alle slippers van de zusters op. Als ze dan met hun slipper naar m gingen zwaaien was ie snel weg maar stiekem vonden ze m allemaal lief. De oude zustertjes waren ook zo ontzettend schattig. Ik ben gewoon helemaal fan geworden en vond t eigenlijk best jammer dat ik wegging. Daar had ik zelf voor gekozen door een vlucht naar Singapore te boeken hoor, maar achteraf had ik nog wel een tijdje willen blijven! Ik voelde me zo welkom en iedereen was zo lief en het was zo indrukwekkend om te zien wat tante truus daar heeft opgezet en wat zij voor iedereen betekend. De gezichten van mensen als werd gezegd dat ik familie was en zo werd ik ook echt behandeld. Ik moest ze beloven dat we een keertje met heel familie van der lee terug naar indo komen; ik zeg volgende familiedag!! Maar ook de manier hoe zij daar leven, ik kon t me niet voorstellen maar heb er nu zo veel begrip en respect voor gekregen. Dat je er voor kiest om jezelf aan god te geven, wauw. maar hoe zij er over praten is alsof ze gewoon nog steeds hun werk doen maar dan wel in zusterkleding. En zo is t ook eigenlijk, want ze doen zo ontzettend veel naast bidden en met god bezig zijn. Ik voelde me echt een egoist toen ik daar weg ging, ben ik een beetje door azie aan t reizen omdat nederland ff tegenviel en ik voel me al geirriteerd als er even geen wifi is als ik t denk nodig te hebben terwijl zij al-tijd met de mede mens bezig zijn. Inspirerend en vooral een inzichtmomentje. Ik had wel echt moeite met de discipline en het bezorgde. (had heel veel muggenbulten in mn enkels opgelopen, best bijzonder want ik liep daar constant in een lange broek en een longsleeve. het werden mega dingen omdat ik denk ik een soort van allergisch ben voor de muggen in azie en iedereen maakte zich zorgen; onmiddelijk naar de indomaret om olie te fixen!) Ik ben alles behalve gedisciplineerd dus werd er heel erg kriebelig van. Al is het 100% goed voor me om daar tussen te zitten, alleen ben ik er nu voor gevlucht. En ze vonden t natuurlijk mega eng dat ik alleen verder ging. Daarom hadden ze in yogyakarta bij de zusters geregeld dat ik daar kon slapen en die zusters vonden dat ok maar hadden een plan nodig! Ik en een plan, ze hadden wel door dat ik daar niet zo van was dus werd het tijd dat ik daar maar eens aan zou beginnen. Er werd druk op me gezet en dan blokkeer ik aan alle kanten. Dus terwijl ik druk in t hotel op de wifi aan t zoeken was naar info over yogya (na 2 dagen geen wifi natuurlijk mega afgeleid door alllle berichtjes dus na 1.5 uur was ik nog geen meter verder gekomen) bedacht ik me opeens dat indo toch nog niet helemaal goed voelde. Misschien kwam t doordat ik weer helemaal alleen verder moest of ik t gevoel had dat ik nog wat miste, maar na het zien van de prijs en afstand voor de trein naar yogya werd ik gefrustreerd; daarvan kan ik ook vliegen!! En liet ik er nou net achterkomen dat een oude bekende in Singapore zat op dat moment. Dat was het moment dat ik dacht; he je hoeft niet nu al naar yogya als je dat niet wilt. Doe gewoon lekker waar je zin in hebt: dus dat heb ik gedaan. Met een gevoel van pure freedom een vlucht naar Singa geboekt voor de volgende dag. Het klinkt alsof dit snel is gegaan maar de wifi hield er mee op op het moment dat ik wilde boeken dus heb ik hulptroepen ingeschakeld: de jongens van t hotel hebben gebeld voor me naar luchtvaartmaatschappijen, ik mocht gebruik maken van hun computer en uiteindelijk een indonesische site voor me vertaald en toen was mn vlucht geboekt! Kwam er in mn enthousiasme wel achter dat ik een foutje in de datum had gemaakt toen ik wilde betalen, klein detail. Terug bij de zusters heb ik t nieuws verteld, ze vonden t super jammer en zouden me gaan missen. Die avond heeft zuster alberta druk heen en weer voor me gebeld naar touroperators om mij optijd in Jakarta te krijgen. Ik dacht ik ga gewoon naar t busstation en zie t daar wel maar dat vonden ze te spannend. De volgende ochtend mn laatste ochtendprayers in de kerk gedaan, achterop de scooter bij zuster alberta naar het opa en oma huis om doei te zeggen tegen zuster mariana. die had een cadeautje voor me; een mooie sarong bedrukt met batik en gedroogde appelchips. zo ontzettend lief. daarna moesten we op zoek naar een taxi die mij een uur later kon ophalen van zuster alberta. Ik zou dus gewoon de straat op zijn gegaan maar dat mocht niet in mn eentje met mn backpack. Haha. Eenmaal terug in t klooster werd de bel geringd; iedereen verzamelen want marijke gaat weg. Nog even op de foto met een groot deel van de zusters, ik had nog een briefje voor ze geschreven met n kleine donatie en na wat dikke knuffels gingen ik en zuster alberta de taxi in! Wilde r een knuffel geven omdat ik dacht dat ik zelf ging maar dat was natuurlijk niet zo, tot t moment dat mn bus naar jakarta weg reed heeft ze gewacht. ik had een mega uitzwaaicomite omdat kids van school ook net bezig waren met hun communie. Bij het busstation nog lekker zitten teuten. In die paar dagen ben ik toch best gehecht geraakt aan iedereen. De bus zelf was een mega luxe mini van, niet normaal. Nog even uit t raampje gepraat en gezwaaid en toen was t tijd om 4 uur te rijden naar Jakarta om mn vlucht te halen! Ik had echt een beetje buikpijn bij het afscheid. Ik voelde me helemaal rustig en heb me nog nooit zo snel ergens welkom gevoeld. Cimahi, I will be back! Heb 2 adressen meegekregen van andere dominikuskloosters; eentje in yogya en eentje in vietnam met meer dan 300 zusters, wie weet!

3 april --- Up to Singapore

In de chille bus door Jakarta naar Jakarta airport, had ik dit ook meteen weer gezien. Bewust gekozen om t over te slaan, leek de zusters ook verstandig aangezien daar veel strenge moslims wonen. Natuurlijk had ik weer vertraging maar ik vermaakte me prima op de airport, ben zo ontzettend goed geworden in niets doen. Het was een hele chille vlucht; alles over zee en we vlogen mega laag! Kon alle schepen zien liggen; het was donker dus al die lichten in de zee gaven een magisch effect. Zat naast een zenuwachtige jongen die voor t eerst vloog dus ik heb maar met m gepraat voor wat afleiding, zo ben ik. Zat ook met wat Hardwell petjes in t vliegtuig. Na wat research kwam ik erachter dat Hardwell in jakarta draaide die avond ervoor, en dat hij 2 dagen in kuala draaide toen ik net 1 avond weg was, natuurlijk...
geland in singa ging alles mega snel, ik weet ook al heel goed hoe ik overal zsm door kom. Na een gezellig praatje met de douane meneer (hij vroeg in welk hotel ik sliep voor mn visum, maar dat wist ik niet aangezien ik die niet zelf geboekt had, dat vond ie interessant!) had ik binnen no time mn tas en liep ik verheugd naar de arrival hal in de hoop op een spanddoek. Werd er wel nog uitgepikt voor extra controle. Zegt de meneer tegen me; heb je je pepperspray in je handbagage of in je ruimbagage. Ik dacht dat ie een grapje maakte maar dat was dus niet zo; omdat ik alleen reisde vond ie dat normaal. Toen zei ik dat ik geen pepperspray nodig heb; genoeg spierballen! Dat was lachen natuurlijk.
Ennnn daar stond ie netjes op me te wachten;Marcel! Zonder spanddoek maar he hij was er iig. Het was gewoon gezellig met m in kuala ja dus ging ik gewoon lekker naar Singa voor wat meer gezelligheid! Was echt wel weer een cultuurshock van back to basics bij de zusters naar een wereldstad. Die metro, ik snapte er niets van. Het was té georganiseerd. Gelukkig had ik mn privategids die er al een paar dagen zat om me op sleeptouw te nemen naar een hotel met zwembad en een gym, was dus allemaal eigen belang voor meneer Witman. Maar he wie gaat er nou in een hostel zitten in Singa, alles is daar toch al rete duur. Dat zwembad was al dicht tegen de tijd dat ik aankwam maar de volgende ochtend heb ik daar zéker van genoten. Moest eigenlijk een badmuts op maar dat deed ik lekker niet (ook al zijn ze in singa best streng met regeltjes...ik ben niet betrapt!) We wilden nog wijn drinken maar er mag dus geen drank meer verkocht worden na 10en #regels. Ze maken je het echt onmogelijk om dronken te worden, de drank is veel duurder dan in NL en het wordt amper verkocht. Na azie tv kijken en appel chips eten was het ondertussen al best laat dus lekker slapen in een mega chill bed.

4 april --- Singa Zoo!!

Na uitslapen, wat ik wel kon gebruiken na 3 lange en indrukwekkende dagen, voor veel te veel geld ontbeten en gezwommen. In Singa waren ze ook al zo onaardig, werd letterlijk en figuurlijk de ontbijtzaal uitgeveegd. Daarna zijn we naar de zoo gegaan. Dit was een stuk met de metro en bus, maar na volgens mij een uurtje waren we aangekomen. Volgens mij was t nog duurder dan Artis maar t was t dubbel en dwars waard! Het park was echt in de natuur en er waren niet echt kooien. Ik was helemaal op mn plek met krokodillen, een ijsbeer, heel veel apen, witte tijgers, een baby giraffe en zelffffs na een beetjr druk van Marcel even in t reptielenhuis. Facing your fears is waar t allemaal om draait. Ben erachter gekomen dat ik te veel national geographic had gekeken: wist best veel van dieren opeens vergeleken met Marcel. Toen we terug kwamen verhuisd naar n ander hotel en naar Marina Bay om wat te eten en om een lightshow te kijken. Omdat t al na 9en was was al heel veel gesloten, ja ook zoiets.. zelfs de burgerking, en hadden we ook driekwart van de lichtshow gemist. Die was best indrukwekkend, fonteinen in een groot meer (of naja eigenlijk rivier) met uitzicht op een mega hotel en winkelcentrum Marina Bay. Uiteindelijk hebben we opwarmbare pizzapunten en pasta ennnn rode wijn want doordeweeks was t tot 1030 bij de 7eleven gehaald en opgegeten op een picknickbank op raffles place tussen allemaal wolkenkrabbers. De wijn smaakte goed (geen idee of dat op straat mocht maar dat deden we lekker toch. Zelfs voor oversteken buiten een zebrapad stond een dikke boete op, ik doe niets anders..) en opeens bedachten we ons dat de metros maar tot 2330 ofzo reden, ik denk dat we precies de laatste te pakken hadden. Just In Time management!

5 april --- Singa day 2

Laatste dagje van Marcel want die zou die avond terug gaan naar Kuala Lumpur om zn vlucht naar Nederland te halen. Ik heb die ochtend mn best gedaan om wat te plannen maar ik had geen idee wat ik ging doen. Er werd natuurlijk weer druk op me gezet en dan gaat t fout. Ik kon mee naar Kuala en daarna maleisie in, door thailand naar lao cambodia en vietnam en daarna indo of ik kon terug naar indo. maar ga ik dan naar jakarta en met de trein maar yogya of ga ik met t vliegtuig naar yogya of ik ga ik meteen naar bali want wat is er eigenlijk nog meer op java? #stressmoment. Uiteindelijk na een uur chagrijnen (want dat waren echt 1st world problems haha…) heb ik alleen een hostel in singa geboekt en dat ging zelfs fout: verkeerde datum. Ik had nog de hele dag om na te denken waar ik naar toe zou gaan; maar het zou iig indo worden. Na mn foutje rechtgezet te hebben in t hostel hebben we ontbeten in Little india, voelde weer een beetje als sri met de muziek en roti! Marcel werd trouwens elke keer mega chagrijnig als ie honger had, aanstellers zijn t die kerels.. Na little india ben ik meegesleurd naar n megaaaa shoppingmall in het marina bay hotel. Dit was echt luxe ten top inclusief een ijsbaan en een stuk gracht waarin gondels aan t varen waren. Helemaal leuk. Te dure koffie gedronken, er waren net 3 kerels bezig om een sticker op t etalageraam te plakken, kon t niet laten om dat te zitten afzeiken, ik deed dat gewoon in mn eentje. verbaasde me wel dat dat midden op de dag gebeurde aangezien het zo’n net winkelcentrum was. Nog even wat betaalbare winkels opgezocht (zara) en daarna door naar chinatown. Lekker makkelijk want t winkelcentrum had toch n eigen metrostation. In de metro hangen duizend dingen die je niet mag; niet rollerskaten no indecent behavior geen fruit eten weet ik veel, er wordt je precies verteld met lichtjes wasr je bent en aan welke kant je uit moet stappen en de hele tijd werd je gewaarschuwd met ‘hati-hati’ Hou gewoon op, kan ook wel voor mezelf nadenken) Veel verder dan 3 straten kwamen we niet; eerst wat bij de mac gegeten en daarna neergestreken op n terras om een biertje te drinken. Daarna ben ik verhuisd naar mn hostel, dit was weer even wennen na 2 nachten een hotel, even snel 2 tickets geboekt naar yogya met Marcel zn creditcard want Lion Air wilt die van mij niet.. en toen nog de stad in om wat te eten. Sushi!!! ja alles was toch al duur dus t maakte niet uit. Hierna Marcel op de bus gezet naar Kuala en ik ben terug gegaan naar Marina Bay om een veel te dure gintonic te drinken. Stapte al meteen in de verkeerde metro, dat heb ik daarna nog 4 x gedaan, dat gebeurd er dus als je 2.5 dag achter iemand aan loopt haha. Toen ik terugliep in mn eentje door little india bedacht ik me dat ik dat eigenlijk nooit doe in t donker door n stad alleen. Helemaal gedesorienteerd.. aangekomen in mn hostel schoot me in ene alweer te binnen dat ik naar indo ging de volgende dag en dus weer een ticket nodig had om t land uit te gaan. unbelievable.

6 april --- Indo poging 2!!
Na een klote nacht (lag met alleen maar indische kerels op een kamer en t stonk dus ontzettend naar mannen en veel gesnurk) spulletjes gepakt, ontbeten en rustig aan naar Changi Airport, hoef er toch geen 3 uur meer van te voren te zijn want t was super makkelijk om r te komen. Dus ik kom een half uur voor sluiting van de check in counter aanlopen, helemaal prepared inclusief een ticket uit t land, gaat die pipo moeilijk doen. Een cheap ass maatschappij en daar gaan ze opeens de regeltjes volgen: hij wilde mn ticket t land uit zien. Ja nou hier heb je m. Netjes een screenshot van de mail. Waar is je vluchtnummer zegt ie; uuuh jij bent hier de grondsteward, als er iemand weet hoe een vluchtnummer eruit ziet dan is hij t wel, maar hij wist t niet!! Dus ik zei nog hier staat ie. Nee hoor dat is m niet. Dus ik stond daar: en nu? Kreeg t wel even warm, maar hallo ik had gewoon een echt ticket van Jakarta naar Bangkok op de 27e!! Ja open je mail maar, we hebben alleen geen wifi. grapjas. moest ik helemaaaal naar de andere kant van de terminal om een wifi wachtwoord te halen, je hebt nog tien minuten zegt ie met een kutgrijns op zn gezicht. Ik kon m op dat moment wel over die toonbank heen sleuren, want ik moest mn tas die nettt in mn travelbag was gepropt ook helemaal meeslepen. Wat een eikel!! Dus ik naar die balie, doet die wifi et natuurlijk niet; niet op mn tel, niet op mn andere tel en niet op mn tablet. Uiteindelijk mocht ik van het meisje achter de balie haar telefoon lenen om in te loggen om een foto te maken van precies htzelfde document als waar ik een screenshot van had. Had nog precies 2 minuten maar vertikte t om te rennen voor een ticket van 23 euro. Weer terug bij de check in was de counter van die pipo al gesloten, pussy. Die andere mensen van lion air snapte er geen reet meer van want hij had me wel al een plaats gegeven maar was nog niet ingecheckt maar mn bagage al wel, kortom; hij maakte er een zooitje van. Evenlater kwam ie er bij staan en vroeg t meisje om mn vluchtnummer, dus ik zei precies wat er op de screenshot stond en keek m nog even vuil aan. Waarom ik zo laat was vroeg ze: je moet nu boarden. Toen ontplofte ik bijna, maar net op dat moment kwam het meisje van de wifibalie kijken of ik t had gered en die had de pipo nog even een preek gegeven. Maar he, ik was er doorheen!
Jammer dat ik niet meer tijd had op singa want de airport is mega indrukwekkend net zoals de rest vd stad. Ik zat als een van de eerste in t vliegtuig, unbelievable. Na een vlucht met een kwart gevuld vliegtuig naar Jakarta (heb het cabinepersoneel geen seconde gezien…) moest ik switchen van terminal en dat is daar nogal ingewikkeld want t ligt op heel andere plaatsen. Op goed vertrouwen dan maar, altijd aan mannen in pak of uniform vragen of monks, die vertrouw ik t meest! Na 3x wat anders gehoord te hebben zat ik in de shuttlebus naar terminal 3: hier was ik al geweest dus t was een makkie. Had 4 uur tussen de 2 vluchten dus dit kon niet fout gaan. Aangekomen bij de check in balie was t weer feest: een dude van de douane kwam achter me aan. Ik had iets te snel mn tas van de band gepakt want ik heb toch niets te verbergen; of ik een camera in mn ruimbagage heb. Ja dat heb ik. Een stukke fotocamera uit t jaar zero. Ik moest m er uit halen en snapte niet waarom dus deed t liever niet, hij lag helemaal onderin mn backpack want ik zou m toch niet meer gebruiken!! Maar ze waren streng voor me dus mn tas moest ondersteboven voor de checkinbalie. En te lachen dat ze deden haha. Uiteindelijk werd er de hele tijd omgeroepen dat voor je eigen veiligheid foto en videoaparatuur in je handbagage moet. Geen idee waarom. Ik was wel in Jakarta en af en toe wat geschreeuw; dat zorgde niet voor een fijne sfeer. Uiteindelijk had mn vlucht 2 uur vertraging en kregen we zelfs eten bij de gate van lion air, best netjes! Na een uurtje geland op yogya, natuurlijk weer de enige blonde (ik was bang dat ik t na sri niet meer mee zou maken alleen tussen de locals maar Java was net zo! Helemaal leuk) er stonden in de arrivalhal meer taxichauffeurs dan andere mensen en die wilden mij natuurlijk allllemaal naar mn hotel brengen, voelde als 1 groot ontvangstcomite. Ik wilde met de trein want dat was maar 1 halte. maar t was donker en ik was moe dus heb me veel te snel om laten lullen dat de trein niet reed. Dus een aardige, betrouwbare taxichauff bracht me naar mn hostel. in t begin was ie gezellig maar daarna begon ie over dat ie masseur was en begon ie opeens mn been te masseren, he vriend doe je rustig!! hij zei dat ie een beetje nederlands sprak dus dat heeft ie vast ook wel verstaan. Heb maar gezegd dat ik ook kan masseren en dat ie er niets van bakte. Dat hielp. Eenmaal aangekomen bij mn hostel zaten er superr veel mensen buiten, yesss goede keus gemaakt. Werd hartelijk ontvangen en lag op de kamer met een Nederlands meisje en n leipe duitser die wel ich bin wie du kende!! Nog even wat Nasi Goreng gegeten bij de overbuurman en toen werd ik vergezeld door n gast uit Chili maar volgens mij was ie niet helemaal goed: hij had me op singapore airport al gezien en zat op allebei de vluchten die ik ook had en hij wist zelfs mn naam omdat bij de douane in Jakarta de vrouw dezelfde naam had als mij en we daar een gesprek over hadden… echt een creep. Onderweg naar mn bed kwam ik James tegen; ik was met hem als enige in een hostel in dambulla en omdat james perse de grote berg moest doen heb ik daar geen berg beklommen dus eigenlijk vond ik m niet leuk maar t was toch fijn, een bekens gezicht! Werd meteen invited om de volgende ochtend te joinen naar de Borobodur met local vervoer, ja dat wil ik!! Daarna ben ik lekker mn bed in gegaan. Genoeg geweest.